system nagradzania i karania pracowników

Ma to miejsce dlatego, że motywacja zewnętrzna jest na wysokim poziomie wtedy, gdy występują zewnętrzne nagrody. Jednakże należy podkreślić, iż satysfakcja z nagradzania tego typu jest niższa, krótkotrwała i niepewna. Jest to rezultatem systemu nagradzania i karania związanego z motywacją zewnętrzną. W sporej grupie firm wraz z wielkością stażu wzrasta wartość nagród dla pracowników. Taki system nagradzania pokazuje, że lojalność i chęć rozwijania kariery zawodowej w ramach jednej firmy jest premiowana. Prezent dla pracownika wręczany w pierwszych latach jego pracy nie musi więc być drogi. Liczy się jednak, aby robił wrażenie. Retirement Systems. Retirement Systems. CONTACT INFORMATION: Our office is open 8:00 AM - 4:30 PM M-F/ Closed between 2:00 PM - 3:00 PM M-F / Walk-ins 11:00 AM - 2:00 PM M-F. 703-279-8200. retirementquestions@fairfaxcounty.gov. 12015 Lee Jackson Memorial Highway - Fairfax, VA 22033. Suite 350. Jeff Weiler. System ocen okresowych pracowników. Regularne ocenianie pracowników jest instrumentem polityki motywacyjnej, jak również umożliwia diagnozę potencjału rozwojowego pracownika. Pozwala to na optymalne wykorzystanie jego zdolności i kwalifikacji oraz planowanie ścieżki rozwoju. Istotnym czynnikiem okresowego oceniania jest również Fragment notatki: Środki polityczne a fazy politycznego procesu decyzyjnego. Podział procesu decyzyjnego na fazy: 1 faza (artykulacja interesów podmiotów decyzji) - każdy z uwikłanych podmiotów w proces decyzyjny chce przedstawić swoje racje i chce zainteresować decydenta politycznego, żeby podjął decyzję i zaczął ją rozpatrywać. Sie Sucht Ihn Für Kinderwunsch Berlin. Wybrane zagadnienie prawne i podatkowe związane z użytkowaniem przez pracowników firmowych aut. Tekst ekspercki Hogan Lovells. Agnieszka Szczodra-Hajduk, adwokat, Hogan LovellsDorota Walerjan, counsel, doradca podatkowy, Hogan Lovells Jednym z problemów, z którymi borykają się pracodawcy posiadający floty samochodowe, jest wprowadzenie systemu kar i nagród, który mógłby zapewnić prawidłowe użytkowanie przez pracowników aut się, że pracownicy nie dbają o powierzone im auta, gdyż – po pierwsze – nie obawiają się żadnych negatywnych konsekwencji z tytułu swoich zaniedbań, licząc, że ubezpieczyciel pokryje wszystkie szkody, a – po drugie – pracodawcy nie stosują żadnych rozwiązań, które motywowałyby pracowników do dbania o samochód firmowy. Pracownicy nie są świadomi, że przepisy kodeksu pracy pozwalają na pociągnięcie ich do odpowiedzialności za szkody wyrządzone w samochodzie służbowym. Może się tak stać, jeżeli (i) ubezpieczyciel odmawia wypłaty odszkodowania, bo zachodzą przesłanki umowne wyłączające obowiązek ubezpieczyciela, (np. kierowca spowodował wypadek będąc pod wpływem alkoholu), (ii) ubezpieczenie nie obejmuje pełnej wysokości zaistniałej szkody (pod pewnymi warunkami pracownik może zostać pociągnięty do odpowiedzialności materialnej w zakresie przekraczającym wartość ubezpieczenia), (iii) pracownik postępuje sprzecznie z postanowieniami umowy powierzenia samochodu służbowego, czym narusza obowiązki pracownicze, a to z kolei może prowadzić do udzielenia mu upomnienia czy nagany, a nawet rozwiązania umowy o funkcjonowaniu floty może pomóc wdrożenie środków dyscyplinujących, jak również motywujących pracowników do prawidłowej eksploatacji samochodów zagadnieniem, jakie należy rozważyć, powierzając samochody do używania pracownikom, jest zakres ich wykorzystania i ewentualne dodatkowe koszty, jakie mogą pojawić się z tego tytułu w świetle obowiązujących przepisów samochodu służbowego jako narzędzia niezbędnego do wykonywania pracy – przykładowo, dla transportu towarów czy odbywania wyjazdów służbowych – nie rodzi szczególnych problemów podatkowych, wymaga jedynie dochowania określonych obowiązków o charakterze dokumentacyjnym. Jednak problemy takie pojawiają się już w sytuacjach, gdy pracownik, za zgodą pracodawcy, nieodpłatnie korzysta z auta służbowego do celów prywatnych. Co istotne, kłopotliwe i kosztowne opodatkowanie to nie tylko podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT), ale również znacznie częściej lekceważony w relacjach z pracownikami podatek VAT. KARY I NAGRODY Z KODEKSU PRACY – POTENCJALNY WACHLARZ MOŻLIWOŚCIRodzaje kar dopuszczalnych przez kodeks pracyKodeks pracy przewiduje możliwość nakładania na pracowników kar za naruszenie organizacji pracy i za nieprzestrzeganie przepisów z kodeksem pracy, w zależności od rodzaju naruszenia, pracodawca może nałożyć na pracownika karę upomnienia, nagany, bądź karę pieniężną. Zarówno rodzaje kar, jak i przesłanki ich stosowania są określone w sposób wyczerpujący, tj. pracodawca nie może stosować innych kar niż te przewidziane w kodeksie pracy ani nakładać kar za przewinienia niewymienione w przepisach. Nie może też wymierzać kar w wyższej niż określona prawem wysokości, a więc: karą upomnienia i nagany zagrożone jest nieprzestrzeganie przez pracownika: (i) ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, (ii) przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, (iii) przepisów przeciwpożarowych, a także przyjętego sposobu (iv) potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz (v) usprawiedliwiania nieobecności. Z kolei kara pieniężna może być nałożona w razie (i) nieprzestrzegania przez pracownika przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, (ii) przepisów przeciwpożarowych, (iii) opuszczenia pracy bez usprawiedliwienia, (iv) stawienia się do pracy w stanie nietrzeźwości lub (v) spożywania alkoholu w czasie również pamiętać, że nie jest dozwolone łączenie kar, a tym samym wymierzanie łącznej kary, np. upomnienia i grzywny, za to samo przewinienie pracownika. Nagrody... wyróżnienia...Zgodnie z kodeksem pracy, za (i) wzorowe wypełnianie swoich obowiązków, (ii) przejawianie inicjatywy w pracy, (iii) podnoszenie jej wydajności oraz jakości pracownikowi mogą być przyznawane nagrody i wyróżnienia. Nagroda jest świadczeniem pieniężnym lub rzeczowym, przyznawanym pracownikowi przez pracodawcę według jego uznania. Kodeks pracy nie reguluje ani rodzaju nagród, ani ich dopuszczalnej wysokości. Pracodawca ma zagwarantowaną swobodę w tym zakresie. Jedyne ograniczenie uznaniowości pracodawcy wynika z ogólnych zasad prawa pracy, które nakładają na niego obowiązek stosowania obiektywnych i sprawiedliwych kryteriów oceny pracowników/wyników pracy, jak również przestrzeganie zasady równego traktowania oraz niedyskryminowania pracowników. ZAPISY KAR FINANSOWYCH KONTROWERSYJNE W ŚWIETLE KODEKSU PRACYWyłączną karą finansową, jaką pracodawca może nałożyć na pracownika, jest w świetle kodeksu pracy wspomniana wyżej porządkowa kara pieniężna. Za jedno przewinienie pracodawca nie może jednak wymierzyć kary pieniężnej wyższej niż jednodniowe wynagrodzenia pracownika, a jeżeli w danym miesiącu doszło do kilku naruszeń, łączne kary nie mogą przewyższać dziesiątej części miesięcznego wynagrodzenia wysokości kar porządkowych do wartości samochodu służbowego, sprawia, że kary te nie są skutecznym narzędziem dyscyplinującym pracowników do dbania o samochody zatem pracodawca może wprowadzić w wewnętrznych regulaminach dodatkowe kary finansowe za wyrządzenie szkody w mieniu pracodawcy? Np. karę finansową za spowodowanie szkody w samochodzie służbowym, określoną w stałej kwocie lub stopniowaną wraz ze wzrostem szkodowości, lub też karę finansową za zniszczenia nakładaną przy zdaniu pojazdu?Niestety, wprowadzenie takich dodatkowych kar finansowych określonych kwotowo lub procentowo, niezależnie od rozmiaru wyrządzonej szkody i jej likwidacji przez ubezpieczyciela, jest niedozwolone. Przepisy kodeksu pracy regulują kwestie kar pieniężnych w sposób wyczerpujący i, z uwagi na ochronę wynagrodzenia pracownika, pracodawca nie może wprowadzać kar pieniężnych innych niż przewidziana w kodeksie pracy kara porządkowa w maksymalnej wysokości jednodniowego wynagrodzenia pracownika. JAK ZATEM DYSCYPLINOWAĆ PRACOWNIKÓW ZGODNIE Z PRAWEM?Aby motywować pracowników do prawidłowego użytkowania samochodów służbowych, najlepiej wprowadzić w firmie zarówno środki dyscyplinujące, jak i zachęcające pracowników do dbania o mienie służbowe. Należy też pamiętać o zabezpieczeniu przyszłych roszczeń pracodawcy. Środki dyscyplinujące pracownikówSkoro poza porządkową karą pieniężną pracodawcy nie mogą obciążać pracowników dodatkowymi karami finansowymi, pracodawcy mogą sięgnąć po inne środki dyscyplinujące system kar może, przykładowo, przewidywać następujące sankcje: sankcja finansowa w postaci naprawienia przez pracownika szkody w wysokości udziału własnego pracodawcy lub kwoty franszyzy określonej w umowie ubezpieczenia. Z uwagi na to, że użytkownik auta służbowego – mienia powierzonego – odpowiada wobec pracodawcy do pełnej wysokości poniesionej przez niego szkody, dopuszczalne jest obciążenie go kwotą udziału własnego pracodawcy lub kwotą franszyzy, o ile w danym przypadku odpowiedzialność pracownika za spowodowanie danej szkody nie jest wyłączona (np. z powodu niezabezpieczenia samochodu przez pracodawcę lub uszkodzenia samochodu w wyniku nagłych i nieprzewidzianych zdarzeń), zakaz korzystania z samochodu w celach prywatnych, zawężenie kręgu osób uprawnionych do korzystania z samochodu służbowego (np. wyłączenie małżonka), zmiana auta na niższy model, zainstalowanie monitoringu. Środki motywujące pracownikówO ile zakres kar, które może stosować pracodawca względem pracowników jest ograniczony przepisami kodeksu pracy, to ma on pełną swobodę przy określeniu stosowanych względem nich nagród. Zapewnienie pracownikowi prawa do nagrody z pewnością stanowi środek najbardziej konstruktywny i motywujący do odpowiedniego mogą być przyznawane, w formie: prawa pierwokupu przy odsprzedaży auta (stanowi jednocześnie czynnik motywujący do dbałości o jego stan), zmiany auta na wyższy model, prawa wyboru samochodu służbowego, premii czy nagrody rzeczowej w przypadku bezszkodowej jazdy w danym okresie, prawa do korzystania z samochodu służbowego prywatnie (po godzinach pracy) również przez członków rodziny. Zabezpieczenie przyszłych roszczeń pracodawcy – przykładyPrzewidując problemy, które mogą pojawić się w przyszłości, pracodawca powinien pamiętać o zawieraniu z pracownikami umowy powierzenia mienia – auta służbowego. Co prawda zawieranie tego typu umowy nie jest wymagane prawem, jednak ułatwia dochodzenie ewentualnych roszczeń ze strony pracodawcy. Właśnie w tego typu umowie można bowiem określić zasady korzystania z auta, których obowiązek przestrzegania bezpośrednio wpływa na minimalizację negatywnych skutków jego amortyzacji. W umowie można przykładowo określić dozwolony przebieg pojazdu, zasady dbałości o wnętrze, rodzaj wymaganego paliwa, oleju, częstotliwość serwisów. Można również zakazać palenia tytoniu czy też zobowiązać do parkowania jedynie w miejscach sposobem zabezpieczania ewentualnych roszczeń, jaki stosują pracodawcy, jest żądanie wystawienia przez pracownika weksla, który pracodawca mógłby zrealizować w sytuacji powstania szkody obciążającej pracownika. Gdyby podwładny odmówił zapłaty kosztów likwidacji szkody, pracodawca miałby możliwość dochodzenia swoich praw na tzw. krótkiej ścieżce sądowej, czyli w postępowaniu nakazowym. Sąd Najwyższy od dawna uznawał zabezpieczenie roszczeń pracodawcy w formie weksla za dopuszczalne, w wyroku z dnia 5 lutego 1980 r., IV PR 376/79 oraz wyroku z dnia 21 maja 1981 r., IV PRN 6/81. Jednak w ostatnim okresie zmienił linię orzecznictwa i uznał wystawienie weksla przez pracownika za nieważne (wyrok z 26 stycznia 2011 r., II PK 159/10). Wydaje się, niestety, że w tym kierunku pójdą kolejne zmiany do kodeksu pracy i pracodawcy zostaną pozbawieni możliwości żądania od pracowników wekslowego zabezpieczenia ewentualnych roszczeń. W poselskim projekcie ustawy, której pierwsze czytanie odbyło się w Sejmie w październiku 2013 r. (druk nr 1752), przewiduje się dodanie do kodeksu pracy art. 171, który stanowiłby, że wystawienie weksla lub oświadczenie pracownika o poddaniu się egzekucji, a także uznanie przez pracownika długu, które mają na celu zabezpieczenie przyszłych roszczeń pracodawcy ze stosunku pracy, są nieważne. Pracodawca, który zażądałby wystawienia weksla, złożenia oświadczenia pracownika o poddaniu się egzekucji lub uznaniu przez pracownika długu, popełniłby wykroczenie zagrożone karą grzywny od 1000 do 30 000 uzasadniają powyższe zmiany ochronną pracowników, zapominając jednak, że pracodawcy powinni również mieć możliwość korzystania z prawnie dozwolonych środków ochrony swoich interesów. Świadomość istnienia sankcji w postaci realizacji weksla na pewno motywowałaby pracowników do dbania o powierzone mienie i wpływała na sposób użytkowania służbowego auta. PODSUMOWANIEZakres kar porządkowych, które mogą być nałożone na pracownika, określa kodeks pracy. Karą finansową może być jedynie porządkowa kara pieniężna, której wysokość i przesłanki stosowania są limitowane prawem. Pracodawca może bezpiecznie wprowadzać inne kary, które nie wiążą się z dolegliwością finansową pracownika i nie naruszają uprawnień pracowniczych wynikających z kodeksu pracy. W kwestii systemu nagród, pracodawcy nie są związani ograniczeniami ustawowymi, i mogą je ustalić w sposób dowolny, dbając o przestrzeganie zasady równego traktowania oraz niedyskryminowania projektowane zmiany do kodeksu pracy pozbawią pracodawcę możliwości zabezpieczenia roszczeń w formie weksla. JEŚLI PRYWATNE I NIEODPŁATNE, TO OPODATKOWANE...Pracownik płaci podatek od otrzymanych korzyściNie ulega wątpliwości, że nieodpłatne korzystanie przez pracownika z samochodu służbowego do celów prywatnych prowadzi do powstania przychodu po stronie pracownika. Pracownik otrzymuje bowiem darmową korzyść, za którą w innych okolicznościach musiałby zapłacić. Zatem właśnie tak określona wartość otrzymanego przez pracownika świadczenia powinna stanowić dla niego przychód do świetle obowiązujących przepisów Ustawy PIT (art. 12 ust. 1) należy się zgodzić, że uzyskany przez pracownika przychód z tytułu nieodpłatnego używania samochodu służbowego dla celów prywatnych powinien zostać zaliczony do tzw. przychodów ze stosunku pracy. Uprawnienie pracownika do korzystania z ww. benefitu jest bowiem ściśle powiązane z faktem zawarcia umowy o PIT (art. 11 ust. 2–2b) uzależnia sposób obliczenia wysokości przychodu pracownika z tytułu nieodpłatnie uzyskanego świadczenia od charakteru świadczenia oraz charakteru działalności pracodawcy. Jeżeli usługi polegające na udostępnianiu samochodów do użytku innych osób wchodziłyby w zakres działalności gospodarczej pracodawcy (przykładowo, pracodawca byłby firmą zajmującą się krótkoterminowym wynajmem aut albo firmą leasingową), wówczas wartość przychodu pracownika należałoby określić według cen stosowanych przez firmę pracodawcy wobec jej klientów. Natomiast jeśli pracodawca użytkowałby samochody obce (na podstawie odpowiednich umów), a następnie przekazywał je do prywatnego używania pracownikom, przychód pracownika należałoby ustalić według ceny zakupu tej usługi. We wszystkich innych przypadkach (w tym, przy udostępnieniu pracownikowi do używania samochodu stanowiącego własność pracodawcy) przychód pracownika określa się na podstawie tzw. cen po stronie pracownika mogą być także świadczenia dodatkowe, przykładowo w postaci finansowanego przez pracodawcę paliwa czy płynów eksploatacyjnych – o ile wycena usługi udostępnienia samochodu nie uwzględnia tego elementu. Ich wartość określa się na podstawie cen rynkowych. Ustalanie przychodu pracownika: teoria a praktykaChoć przytoczone wyżej zasady ustalania przychodu wydają się stosunkowo nieskomplikowane, to ich zastosowanie w praktyce powoduje znaczne przepisów nie pozostawia wątpliwości, że przychód pracownika, który nieodpłatnie użytkuje dla celów prywatnych samochód stanowiący własność pracodawcy, zajmującego się, przykładowo, dystrybucją kosmetyków, należy ustalić na poziomie cen rynkowych – czyli cen stosowanych przy świadczeniu usług tego samego rodzaju w podobnym miejscu i czasie. Jak czytamy przykładowo w indywidualnej interpretacji z dnia 17 września 2010 r., sygn. ILPB1/415-733/10-2/IM, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu: „Użyczenie pracownikowi samochodu służbowego do celów prywatnych jest świadczeniem usług. Ustalając wartość udostępnienia samochodu służbowego do celów prywatnych pracownika, należy wziąć pod uwagę markę samochodu, rok produkcji, stan techniczny, przebieg, wyposażenie i porównać z cenami usług świadczonych przez działające na tym samym terenie co Spółka, firmy zajmujące się wynajmem takich samochodów, które po analizie powyższych kryteriów odpowiadają samochodowi wykorzystywanemu przez pracownika".Niestety, taki sposób podejścia do omawianego zagadnienia stanowi znaczne uproszczenie. Znalezienie na rynku – i to jakimkolwiek, niekoniecznie tym właściwym dla pracownika – firmy, która zajmowałaby się odpłatnym wynajmem samochodów na podobnych zasadach, jak udostępnia je pracodawca (przykładowo, na godzinę każdego dnia), wydaje się bardzo mało prawdopodobne. Z tego powodu w większości przypadków nie ma po prostu praktycznej możliwości spełnienia wymogu, który wynika z obowiązujących przepisów. Choć powyższe warunki wydają się już wystarczająco trudne do spełnienia, to dodatkowo należałoby jeszcze uwzględnić fakt, że udostępnienie samochodu pracownikowi przez pracodawcę ma charakter usługi bardzo szczególnej, ponieważ zazwyczaj pracownik wykorzystuje samochód w sposób bardzo niejednorodny: jadąc w sprawach służbowych, przy okazji robi zakupy, po załatwieniu zadań służbowych, wraca samochodem do domu, po drodze odbierając dzieci ze szkoły, podróż służbową za granicę łączy z kilkoma dodatkowymi dniami wypoczynku, itd. W tej sytuacji, aby prawidłowo określić czas użytkowania pojazdu przez pracownika dla celów prywatnych, należałoby dodać poszczególne godziny (a nawet minuty), w trakcie których auto służyło prywatnym celom pracownika. W kolejnym kroku, należałoby przypisać wartość każdej takiej jednostce czasu, a następnie, w celu obliczenia przychodu pracownika, pomnożyć liczbę godzin spędzonych na jazdach prywatnych przez ich wartość. Z kolei wartość godziny jazdy prywatnej powinna zostać wyznaczona z uwzględnieniem tego, czy dotyczy samego używania samochodu, czy też obejmuje świadczenia dodatkowe, przykładowo, koszt benzyny, myjni czy przeglądów technicznych finansowanych przez w zakresie właściwego sposobu kalkulowania przychodu pracownika użytkującego służbowe auto dla celów prywatnych są na rynku powszechne, a wyjaśnienia organów podatkowych trudno uznać za pomocne . Okazuje się bowiem, że organy podatkowe traktują wątpliwości podatników w sposób dość mechaniczny, zbywając je ogólnikami o konieczności obliczenia przychodu po stronie pracownika zgodnie z obowiązującymi przepisami. Nie zawsze także możliwe jest uzyskanie wyraźnego potwierdzenia przez organ podatkowy, że przyjęty przez podatnika sposób kalkulacji jest prawidłowy. Nie należą do wyjątków sytuacje, w których podatnik dowiaduje się, że rolą organu wydającego interpretację: „nie jest ustalenie czy sposób kalkulacji przychodu z tytułu nieodpłatnego korzystania, dla potrzeb prywatnych z samochodu służbowego jest prawidłowy, bowiem stanowi to domenę ewentualnego postępowania podatkowego" . Ustalanie wartości przychodu: użyteczne wskazówkiJak zatem powinien zachować się podatnik, aby nie narazić się na spór z organem podatkowym, a zarazem nie popaść w pułapkę nadmiernej skrupulatności w tworzeniu skomplikowanych algorytmów rozliczania czasu spędzonego za kierownicą?Na powyższe pytanie trudno udzielić jednoznacznej i uniwersalnej odpowiedzi: pracodawcy w odmienny sposób ustalają zasady użytkowania samochodów przez pracowników, różnicując je dodatkowo w zależności od zajmowanego stanowiska, zakresu zadań i stażu pracy. Można jednak skorzystać z poniższych wskazówek praktycznych: Gdy pracodawca zamierza udostępniać pracownikom auta służbowe do prywatnego użytku, powinien określić zasady korzystania z tych pojazdów i sformalizować je na piśmie (w umowie o pracę, regulaminie pracy, regulaminie korzystania z samochodów, itp.) – z uwzględnieniem sposobu rozliczania jazd prywatnych, maksymalnego pułapu godzin, innych szczególnych ograniczeń. Przydatność takiego regulaminu potwierdza praktyka : „Zasady wykorzystywania samochodów służbowych zostały uregulowane w obowiązującym w spółce regulaminie. Pracownicy są więc zobowiązani do działania zgodnie z obowiązującym regulaminem. Zatem należy stwierdzić, że przydzielenie samochodu służbowego pracownikom i wyznaczenie przez płatnika miejsca garażowania w miejsca zamieszkania tych osób gwarantującym jego bezpieczeństwo, a tym samym stałą gotowość do użytkowania i osiągania przychodu, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku, nie stanowi przychodu pracownika ze stosunku pracy o ile samochody te będą wykorzystywane w celach służbowych". Pracodawca powinien stworzyć jasny i konsekwentny system ustalania wysokości przychodu pracownika z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do jazd prywatnych. Trzeba bowiem pamiętać, że to na podatniku (płatniku) spoczywa obowiązek „zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego", zaś rolą organu jest jedynie weryfikacja tego, co robi podatnik. Zatem wdrożenie przez pracodawcę takiego systemu, uwzględniającego zasady wynikające z art. 11 ust. 2a pkt 4 Ustawy PIT, obniży ryzyko jego kwestionowania w trakcie kontroli podatkowej. Nie ulega wątpliwości, że istotnym problemem praktycznym przy tworzeniu takiego systemu jest określenie wartości jednostki czasu (np. godziny) jazdy samochodem. Nie ma tu idealnego rozwiązania, które jednocześnie spełni wymogi ustawowe i będzie możliwe do wprowadzenia w firmie przy minimalnym nakładzie pracy administracyjnej. Dlatego w praktyce konieczne jest przyjęcie pewnych uproszczeń. Należy jednak mieć na względzie konieczność odrębnego ujęcia wartości pieniężnej świadczeń w naturze, przekazanych pracownikowi wraz z samochodem, które nie zostały uwzględnione w skalkulowanej wartości świadczenia (jak koszt paliwa opłaconego przez pracodawcę). Kierując się dosłownym brzmieniem przepisów, organy podatkowe konsekwentnie odrzucają możliwość posługiwania się, przy kalkulacji przychodu po stronie pracownika, tak zwanymi ryczałtami lub stawkami za jeden kilometr przebiegu pojazdu wynikającymi z odpowiednich przepisów. Wspomniane ryczałty i stawki służą bowiem innym celom ( określeniu limitów zwolnień podatkowych dla wydatków ponoszonych przez pracowników z tytułu używania przez nich samochodów prywatnych na potrzeby pracodawcy, jak również limitowaniu kosztów podatkowych przedsiębiorców z tytułu używania w działalności gospodarczej samochodu osobowego niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych) . Podobnie, nie są akceptowane inne wskaźniki referencyjne, takie jak ceny biletów komunikacji miejskiej albo stawki za 1 km stosowane przez przedsiębiorstwa taksówkowe i przewoźników indywidualnych. Nie jest zgodne z przepisami rozwiązanie, w ramach którego z tytułu prywatnego wykorzystania samochodu służbowego pracownik obciążany jest co miesiąc ryczałtową (zawsze tą samą, ustaloną przez pracodawcę) kwotą przychodu: już sam fakt stałości przypisanej pracownikowi kwoty przychodu zakłada, że nie odzwierciedla ona zróżnicowanej częstotliwości wykorzystania auta. Taka stała kwota nie ma również odniesienia do wartości rynkowej, czego wymagają przepisy. Dlatego metoda ta, jakkolwiek dość często spotykana w praktyce, nie może być uznana za bezpieczną podatkowo. Przy podziale czasu spędzonego przez pracownika za kierownicą na służbowy i prywatny warto uwzględnić charakter wykonywanych przez pracownika zadań (czy czas pracy jest normowany, czy od pracownika wymagana jest dyspozycyjność, czy istnieje możliwość awaryjnego wezwania pracownika po godzinach pracy). Czynniki te mogą wpływać na konieczność zapewnienia pracownikowi samochodu w pobliżu miejsca zamieszkania, w tym w nocy i w dni świąteczne. Warto na bieżąco śledzić praktykę organów podatkowych i sądów. Choć oczywiście praktyka podatkowa nie stanowi w Polsce obowiązującego prawa, to jednak niewątpliwie dostarcza wskazówek, jak nie wpaść w pułapkę podatkową, a zarazem umożliwia wykorzystanie bardziej liberalnych stanowisk organów podatkowych. Wreszcie, warto przyjęty – lub planowany – sposób rozliczania pracowników z prywatnego używania samochodów potwierdzić w drodze uzyskania indywidualnej interpretacji podatkowej; o ile uda się uzyskać taką interpretację, to zabezpieczy ona w znacznym stopniu pozycję podatkową obu stron, pracodawcy i podatnika. PRACODAWCA PONOSI ODPOWIEDZIALNOŚĆ JAKO PŁATNIK PODATKU OD PRACOWNIKÓWNie należy zapominać, że zgodnie z art. 31 Ustawy PIT, w odniesieniu do przychodów ze stosunku pracy to pracodawca (zakład pracy) obowiązany jest jako płatnik do obliczenia i odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy za początkiem 2007 r. wprowadzono do ustawy Ordynacja podatkowa przepis art. 26a, zgodnie z którym podatnik (tu: pracownik) nie ponosi odpowiedzialności z tytułu zaniżenia lub nieujawnienia przez płatnika (pracodawcę) podstawy opodatkowania, czynności realizowanych w ramach stosunku pracy, do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Jak wynika z powyższego przepisu, za ewentualny brak potrącenia i odprowadzenia zaliczek na podatek od świadczeń nieodpłatnych czy częściowo odpłatnych albo za zaniżenie ich wysokości będzie ponosić odpowiedzialność pracodawca jako płatnik dodatku dochodowego. Odpowiedzialność pracownika w tym zakresie została przez ww. ustawę całkowicie wyłączona i przeniesiona na pracodawcę. BOLESNY KOSZT PODATKU VATOpodatkowane czynności nieodpłatnePomimo że podatek PIT jest najczęściej analizowanym obciążeniem podatkowym, związanym z użytkowaniem przez pracowników służbowych aut, nie można także zapominać o podatku VAT. Ten ostatni, choć potencjalnie uciążliwy wyłącznie dla pracodawcy, może okazać się dość dotkliwy, ponieważ podwyższa koszt prowadzenia działalności o aż 23%.W świetle art. 8 ust. 2 Ustawy VAT, opodatkowaniu podlegają nie tylko usługi odpłatne, ale także niektóre związane z nimi świadczenia nieodpłatne. Zgodnie z powołanym przepisem, do tych ostatnich należą: „Użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika", przy czym ustawa podaje takie przykłady, jak użycie do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników. Tego rodzaju świadczenie podlega opodatkowaniu, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów (w tym, nabytych przez pracownika samochodów). „Nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste" podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników (oraz innych podmiotów), jak również wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika. Co ciekawe, opodatkowanie powyższej czynności nie jest uzależnione od tego, czy podatnik był uprawniony do rozliczenia podatku naliczonego zapłaconego w związku ze świadczonymi przepisy oznaczają obowiązek opodatkowania podatkiem VAT świadczeń w postaci udostępnienia aut służbowych do prywatnego użytku pracowników, o ile takie udostępnienie zostanie uznane za niesłużące celom związanym z działalnością gospodarczą podatnika. Czy udostępnienie pracownikowi auta do prywatnego użytku służy celom gospodarczym pracodawcy?Istnieje szereg argumentów natury ekonomicznej i prawnej, uzasadniających tezę, że udostępnienie samochodu służbowego przez pracodawcę do prywatnego użytku pracownika powinno zostać uznane za służące celom działalności gospodarczej podatnika. Przede wszystkim, podstawą dla takiego świadczenia jest umowa o pracę, zawierana z pracownikiem w ramach prowadzonego przez pracodawcę przedsiębiorstwa. Świadczenie uzyskane przez pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy – podobnie, jak inne elementy jego wynagrodzenia (płaca zasadnicza, nagrody i premie, udostępnienie mieszkania służbowego). Co więcej, w praktyce nie ma wątpliwości co do tego, że koszt nabycia lub wynajmu/leasingu i utrzymania samochodów, służących zarówno działalności gospodarczej pracodawcy, jak i prywatnym potrzebom jego pracowników, stanowi dla pracodawcy koszt uzyskania przychodów (podobnie jak uzyskane przez pracowników wynagrodzenie). Zgodnie zaś z przepisami o podatku dochodowym od osób prawnych, podstawowym warunkiem dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest jego związek z przychodem uzyskiwanym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem z celami tej powyższe stanowisko jest odrzucane przez organy podatkowe. Ich zdaniem, „nie można zgodzić się ze stwierdzeniem (...), iż każda usługa świadczona na rzecz pracownika jest związana z prowadzoną przez pracodawcę działalnością gospodarczą. Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, następuje udostępnianie samochodu w dni wolne od pracy oraz dodatkowo podczas urlopów do celów prywatnych pracownika. W takiej zatem sytuacji nie występuje związek pomiędzy użyczeniem a prowadzoną działalnością pracodawcy. Użytkowanie samochodu do celów prywatnych odbywa się w interesie pracownika i jest związane z korzyściami osobistymi tego pracownika, a nie zaś z prowadzonym przez pracodawcę przedsiębiorstwem. Zdaniem tutejszego organu, mając na względzie przytoczone przepisy, udostępnianie pracownikom samochodów służbowych do celów prywatnych spełnia przesłanki uznania tej czynności za nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste pracowników, a czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług".Organy argumentują ponadto, że: „Celem przepisu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT jest zapewnienie opodatkowania co do zasady wszelkiej konsumpcji, co pozostaje w zgodzie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług. (...) osoba użytkująca samochód do celów prywatnych odnosi wymierne korzyści związane z określonym zachowaniem świadczącego, a więc zachowanie to jest świadczeniem usługi. Reasumując, (...) przekazanie pracownikom do używania samochodu służbowego do celów prywatnych jest nieodpłatnym świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT podlegającym opodatkowaniu tym podatkiem. Podstawą opodatkowania jest obrót, tj. kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku (art. 29 ust. 1 ustawy o VAT)". PODSUMOWANIEW części podatkowej niniejszego artykułu starałyśmy się przybliżyć czytelnikom niektóre problemy podatkowe, jakie powstają w związku z udostępnieniem służbowych aut do prywatnego użytku pracowników. Należy jednak ponownie podkreślić, że temat ten jest szeroki i złożony, a w konsekwencji, przedstawione tu uwagi w żadnym razie nie mogą zostać uznane za wysiłek administracyjny i koszty związane z wprowadzaniem tego rodzaju świadczeń mogą zniechęcić niektórych pracodawców, to warto wskazać, że zapewnienie pracownikom benefitu w postaci samochodu wykorzystywanego do celów prywatnych można uregulować w sposób bezpieczny podatkowo i, w dłuższej perspektywie, nieuciążliwy z organizacyjnego punktu widzenia. Jest to uwarunkowane przestrzeganiem kilku podstawowych zasad oraz stworzeniem spójnego systemu, który zostanie wdrożony w firmie w sposób racjonalny i także wziąć pod uwagę, że dla obowiązków podatkowych decydujące znaczenie ma treść przepisu zapisanego w ustawie, a restrykcyjne stanowiska organów podatkowych, choć istotne z punktu widzenia rozwoju praktyki podatkowej, nie powinny być przyjmowane bezkrytycznie. PRZYPISY: (i) Zob. np. indywidualna interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. ITPB2/415-965/09/ENB(ii) Tak np. interpretacja z dnia 10 listopada 2010 r., sygn. IPPB4/415-665/10-2/SP, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. ITPB2/415-965/09/ENB, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy).(iii) Tak: interpretacja indywidualna z dnia 19 maja 2010 r., sygn. IPPB2/415-168/10-2/AS, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (iv) Tak np. Interpretacja indywidualna z dnia 20 sierpnia 2009 r., sygn. IPPB2/415-361/09-4/MK, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie(v) Tak interpretacja indywidualna z dnia 2 listopada 2010 r., sygn. ILPB2/415-928/10-2/JK, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (vi) Tak interpretacja indywidualna z dnia 20 lutego 2008 r., sygn. ITPP1/443-674/07/KM, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, podobnie: interpretacja indywidualna z dnia 15 lutego 2010 r., sygn. ITPP1/443-1124/09/DM, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy(vii) Interpretacja indywidualna z dnia 3 grudnia 2008 r., sygn. IPPP3/443-30/08-3/MM, wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie Motywacja płacowa oraz czynniki pozapłacowe odgrywają znaczącą rolę w budowaniu przewagi konkurencyjnej właściwie każdego przedsiębiorstwa funkcjonującego na rynku. Pojawia się jednak pytanie, jak motywować skutecznie, czym zachęcić do większej wydajności, w jaki sposób pobudzić pracowników do odkrywania własnego potencjału, który z czasem przysłuży się działalności gospodarczej? Poniżej kilka praktycznych odpowiedzi dla menedżerów, ale też wschodzących liderów zespołów i właścicieli firm. Na czym polega teoria motywacji pracowników? W teorii występuje motywacja wewnętrzna, zewnętrzna, a także negatywna oraz pozytywna. Motywacja wewnętrzna zależy od samego pracownika. Najczęściej wiąże się z przeszłością życiową, ustawionymi priorytetami, zwykłym przetrwaniem. Odnosi się w dużym stopniu do samego znaczenia pracy, inspiracji, godności wykonywania obowiązków zawodowych. Przedsiębiorstwa tworzące doskonały klimat do rozwoju kapitału ludzkiego pozyskują największe talenty z rynku i po prostu pozwalają na pobudzenie całego potencjału pracownika, czy to szkoleniami wewnętrznymi, czy zewnętrznymi. W motywacji zewnętrznej chodzi natomiast o przygotowanie atrakcyjnego systemu nagradzania, ale niekoniecznie karania, chociaż i ten model w pewnych warunkach odnosi spore sukcesy. Większość rozwijających się działalności gospodarczych stawia jednak na model odnoszący się do inspirowania pracowników. Nie bez powodu wiele działalności inwestuje we współpracę z firmami dostarczającymi owoce (np. organizując owocowe czwartki, zapewnia spotkania z trenerami rozwoju osobistego, albo ustawia rozmowy z menedżerami w celu oceny wyników i ich dalszej poprawy. Większość pracowników wykonuje obowiązki dla pieniędzy, ale też satysfakcji z dobrze wykonanych obowiązków. Odnalezienie takiego pracownika to klucz do właściwego zagospodarowania systemu nagradzania. Dlaczego warto motywować pracowników? Realna przewaga konkurencyjna dla działalności gospodarczej, wydobycie z pracowników prawdziwego potencjału, a często ukrytych talentów, lepsza organizacja pracy, a w dłuższym terminie naturalnie zwiększenie zysków, budowanie reputacji dobrego pracodawcy, co odbija się na rekrutacji. Tak naprawdę pensja to nie wszystko i liczy się klimat wykonywania obowiązków Większość pracowników źle reaguje na obniżki pensji, na karanie bez wyjaśnienia, na zmuszanie do rywalizacji ze znacznie lepszymi od siebie pracownikami. Tak naprawdę w firmach powinno tworzyć się spersonalizowane systemy motywacyjne dla każdego pracownika oddzielnie w celu wywołania znaczących wyników. To niestety inwestycja kosztowna i oznaczająca budowanie lojalnościowe. Jeżeli firma daje pracownikom samodzielność i wyjaśnia, w jaki sposób praca wpływa na produkt, czy usługę końcową, wtedy uzyskuje najlepsze wyniki, co pokazuje większość badań i psychologicznych i odnoszących się stricte do zagadnienia motywacji pracowników. Jeżeli przedsiębiorstwo dopiero zaczyna drogę do motywowana warto postawić właśnie na luźniejsze owocowe czwartki, ponieważ są bardzo proste do zorganizowania – wszystko można załatwić przez internet z dostawą do biura w niemal każdym mieście, dla przykładu owoce dla biur w Krakowie dostępne są na stronie Warto postawić również na integrację i po prostu poznanie ludzi przez menedżerów zorientowanych na prawidłowe budowanie zespołów. O autorze Powiązane artykuły W jednej z wielu definicji systemu nagradzania podkreślano, że system nagradzania pracowników to formalne i nieformalne mechanizmy, za pomocą których definiuje się, ocenia i nagradza osiągniecia pracowników. Ta własnie definicja w sposób zwięzły, ale i wyczerpujący oddaje związek wynagradzania pracowników z efektywnością pracy. Trzy wymienione w niej elementy: definiowanie, ocenianie i nagradzanie osiągnięć pracownika, są najważniejsze w trójkącie: praca, efekty, pracownik. Nagradzanie w organizacji może wpłynąć na postawy, zachowania i motywację. Szczególnie istotny wydaje się wpływ na zachowanie pracowników- zatrudniony będzie skłonny do dodatkowego wysiłku, jeżeli wie, iż jego osiągnięcia będą mierzone, oceniane i odpowiednio wynagradzane. Wysiłek ten będzie rósł, jeżeli równocześnie będzie przyrastał poziom zaspokojenia indywidualnych potrzeb pracowników; ten własnie przyrost musi mobilizowac do coraz większego indywidualnego i zespołowego zaangażowania wszystkich zatrudnionych. Tak więc wynagradzanie pracowników ma ogromny wpływ na efektywność, jeżeli, w takiej czy innej formie, nastepuje przyrost poziomu nagradzania. I tutaj leży przyczyna niepowodzeń wielu, nawet świetnie skonstruowanych i sprawnie działających, systemów wynagradzania - jeżeli w dłuższej perspektywie czasowej nie przyniosą one( w subiektywnym lub obiektywnym odczuciu zatrudnionych) tego ''przyrostu zaspokojenia indywidualnych potrzeb pracowników'', to ich wpływ na efektywność pracy będzie coraz mniejszy, a w końcu stanie się minimalny. Cała sztuka polega na tym, że oczywiście przyrost poziomu wynagradzania pracowników ma swoje racjonalne i ekonomiczne uzasadnione granice, tak więc konieczne jest stosowanie całej gamy zmiennych środków motywacyjnych. Warto dodać, że pojawiaja się teorie, że nagradzanie pracowników nie ma tak naprawdę związku ze wzrostem efektywności pracy, że nie jest to najważniejsze. Jednak z całą odpowiedzialnością można stwierdzić, iż praktyka zarządzania, doświadczenia biznesu zarówno w skali makro, jak i mikro pokazują badzo wyraźny związek pomiędzy nagradzaniem a osiąganymi efektami. Dlatego też wiodące organizacje prowadzą nieustanne modyfikacje, zmiany, uzupełnienia systemów wynagradzania. Dzieje się tak ponieważ liderzy tych firm wiedzą, że sytuacja pracowników również zmienia się pozytywnie. Jakie warunki powinny być spełnione, aby zwiększyć skuteczność oddziaływania nagród i kar na zachowanie pracowników: a) Najważniejszą sprawą jest znajomość przez pracowników stosowanego w organizacji systemu nagradzania i karania. Ciężar przekazania odpowiednich informacji spoczywa na menedżerach. b) Wskazane jest, aby system ten został zaakceptowany przez osoby, których dotyczy, a więc zarówno przez kie-rowników, jak i podwładnych. Szczególnie ważne jest uzyskanie zgody co do kategorii zachowań zasługujących na nagrodę lub karę oraz rodzaj i wielkości odpowiadających im wzmocnień. c) Nagrody powinny być odpowiednio atrakcyjne, a kary odpowiednio surowe. Dość często zdarza się, że kie-rownictwo organizacji zbyt tanim kosztem chce uzyskać nadzwyczajne efekty, proponując, na przykład pra-cownikowi po 10 latach bardzo dobrej pracy bezpłatny bilet do teatru. d) Konieczne jest przestrzeganie zasady gradacji nagród i kar. Istotą gradacji nagród jest tworzenie ścieżki sukcesów zawodowych, po której „spacer” wymaga wprawdzie coraz większych wysiłków, lecz w zamian czekają pracownika coraz większe atrakcje. W przypadku kar jest to ścieżka porażek, ale jest na tyle długa, że daje czas na refleksję oraz szansę na zatrzymanie się w bezpiecznym miejscu. Odstępstwem od tej zasady jest ustawienie na początku ścieżki zbyt atrakcyjnych nagród lub zbyt surowych kar. Po przyznaniu głównej nagrody lub wymierzeniu najostrzejszej kary nie ma już bowiem czym nagradzać oraz karać: wszystko, co nastąpi „po”, ma już niewielkie znaczenie. e) Konieczne jest stosunkowo szybkie wzmacnianie zachowań. Pracownik, otrzymując wypłatę częściej, regu-larniej, zgodnie z umową bardziej czuje związek pomiędzy ilością i jakością pracy oraz płacą niż w przypadku jednej rocznej wypłaty w grudniu. Wysokość wynagrodzenia informuje o tym, jak kierownictwo ocenia jego aktywność. Stwarza to podstawę przyszłej i stosunkowo szybkiej zmiany zachowań. Oczywiście dotyczy to sy-stemów wynagradzania, w których istnieje ścisła zależność tych dwóch elementów. Tam, gdzie płaci się jedynie za przebywanie w firmie, wskazane różnice nie mają większego znaczenia. f) Ważna jest konsekwencja w stosowaniu wzmocnień – każde pożądane zachowanie powinno być nagrodzone (choć-by uśmiechem czy życzliwym słowem), każde niewłaściwe – ukarane. Niektórzy zarządzający mają problemy ze sto-sowaniem kar lub w skrajnym przypadku kara jest jedna i dotkliwa za wszystko. Bywają również szczególnie wyma-gający szefowie, którzy nie lubią nagradzania, uważają każde właściwe działanie podwładnych jedynie za wypełnianie elementarnych obowiązków pracowniczych opłacanych przez firmę. Taka postawa również rodzi liczne problemy. g) Skuteczność stosowania nagród i kar zależy od jakości stosunków emocjonalnych pomiędzy przełożonym a podwładnym. Wzmocnienia mają większą wartość motywacyjną, gdy pochodzą od osoby lubianej, szanowa-nej, mającej autorytet. Częściej odbierane są wówczas jako sprawiedliwe i silniej wpływają na kontynuowanie w przyszłości zachowań nagrodzonych lub zmianę ukaranych. h) Przełożony stosujący nagrody i kary powinien dostosowywać je do osobowości podwładnego oraz tego, co jest dla niego naprawdę ważne. Potrzeba indywidualizacji wiąże się zarówno z doborem rodzaju wzmoc-nienia, jak i z jego siłą. Każdy człowiek wykazuje wrażliwość na działanie innego rodzaju kar i nagród. Warto więc rozszyfrować tę indywidualną strukturę wrażliwości i wykorzystać w celu bardziej racjonalne-go motywowania. Pamiętajmy o tym, że u niektórych ludzi po zachowaniu negatywnym rodzi się bardzo karzące poczucie winy zwane potocznie wyrzutami sumienia. Silne dodatkowe kary z zewnątrz mogą spo-wodować u nich nerwicę, strach, załamanie nerwowe. Przykładowe wdrożenie systemu motywacyjnego System motywacyjny dla firmy ………. Działania nad stworzeniem systemu motywacyjnego w firmie ……… zostały poprzedzone analizą stanu za-stanego. Najpierw przeanalizowano dotychczasowe działania, jakie firma podejmuje w obszarze motywacji pracow-ników, następnie przeprowadzono wywiady z kierownikami oraz z pracownikami firmy. Ankieta miała przynieść odpowiedź na pytanie, jakie czynniki motywacyjne są najbardziej interesujące dla pracowników firmy……… Pracow-nicy zostali poddani badaniu, którego celem było poznanie motywatorów, które mają wpływ na ich zaangażowanie i identyfikację z pracą. Poniżej zamieszczona została ankieta, która służyła jako narzędzie badawcze: 1. Czy miałem w pracy możliwość dokształcania się i rozwoju? TakNie 2. Czy w ciągu ostatnich 6 miesięcy rozmawiałem z kimś o postępach, jakie poczyniłem? TakNie 3. Czy mam w pracy swojego najlepszego przyjaciela? TakNie 4. Czy moi współpracownicy są wewnętrznie zdeterminowani, by wykonywać swoją pracę na najwyższym poziomie? TakNie 5. Czy misja mojej firmy daje mi poczucie, że praca, którą wykonuję, jest ważna? TakNie 6. Czy w pracy liczy się moje zdanie? TakNie 7. Czy ktokolwiek w mojej pracy zachęca mnie do tego, abym się dalej rozwijał? TakNie 8. Czy szefowi lub komuś innemu w pracy zależy na mnie, czy ktoś zauważa mnie jako osobę? TakNie 9. Czy w ciągu ostatnich 7 dni poczułem się choć raz doceniony lub czy byłem pochwalony za swoją pracę? TakNie 10. Czy codziennie w pracy mam możliwość wykonywania tego, co potrafię najlepiej? TakNie 11. Czy mam do dyspozycji materiały i sprzęt niezbędny do prawidłowego wykonania pracy? TakNie 12. Czy wiem, czego oczekują ode mnie w pracy? TakNie Ankietę otrzymali wszyscy pracownicy. Ogólnie zwrot ankiet wyniósł 75%, największy zwrot zanotował dział admini-stracyjny (95%). Badanie było bardzo mocno wspierane akcją informacyjną ze strony zarządu firmy. Zorganizowano spotkanie, na którym zarząd przedstawił założenia badania oraz jego wpływ na budowę systemu motywacyjnego. Zarząd firmy podkreśla szczególną wagę systemu motywacyjnego, dlatego też wspólnie z konsultantem właściciele firmy zaangażowali się w tworzenie systemu motywacyjnego. System motywacyjny ze względu na specyfikę funkcjo-nowania firmy oraz jej sezonowość będzie wdrożony od ………. Rekomenduje się cykliczny przegląd systemu motywacyjnego oraz dostosowanie go do realnych potrzeb i oczekiwań pracowników. Wnioski z badania Założeniem badania była teza, że w pierwszej kolejności należy się zająć tymi obszarami, które wypadną najgorzej, lub zaobserwujemy w nich pewien deficyt, i tak: 1. Kwestią, którą należy poprawić, jest udzielanie informacji zwrotnej pracownikom. 2. Udzielanie pochwał pracownikom jest również deficytem, który został wyraźnie zaakcentowany. 3. Pracownicy nie są zaznajomieni z misją firmy, nie istnieje regularna komunikacja celów strategicznych organizacji. 4. Powyższe elementy wskazują na to, że pracownicy nie są zaangażowani w zadania i zidentyfikowani z organi-zacją, przynajmniej na poziomie, do którego dąży zarząd. Biorąc powyższej opisane wnioski z badania – ……….. podejmuje następujące działania służące motywowa-niu pracowników: 1. Uzależnienie wysokości premii od wyników oceny pracowniczej i uwzględnienie takiej zależności bazującej na działaniu oceniającym (założenia w pierwszej kolejności zostaną wprowadzone dla działu administracyjnego). 2. Uświadamianie wszystkich osób pełniących w firmie funkcje kierownicze o konieczności głośnego wypowia-dania pochwał. 3. Określenie dla pracowników każdego szczebla zakresu tolerancji dla samodzielnie podejmowanych decyzji i nagradzania za ich wyjątkowo godne uwagi rezultaty. 4. Organizowanie cyklicznych, wyjazdowych spotkań integracyjnych (w z góry ustalonych na dany rok termi-nach) dla pracowników z udziałem ich rodzin 5. Oferowanie pracownikom umowy o pracę zapewniającej im poczucie stabilnego funkcjonowania na rynku pracy. 6. Potwierdzanie przynależność pracowników do zespołu pracowniczego poprzez wysyłanie kartek do ro-dzin (na święta). Pracownicy ……… mają możliwość podnoszenia swoich kwalifikacji i doskonalenia umiejętności w ramach: a) samokształcenia; b) szkoleń wewnętrznych; c) szkoleń zewnętrznych; d) dokształcania w formach pozaszkolnych; e) obowiązkowych szkoleniach wymaganych przepisami prawa. 7. Szkolenia oraz kursy mogą być finansowane do 100% kosztów udziału (kursy, szkolenia wraz z kosztami delegacji). 8. Pracownikowi może zostać przyznane dofinansowanie na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. 9. Dofinansowanie może być przyznane na podnoszenie kwalifikacji związanych bezpośrednio z zakresem pracy wykonywanym przez pracownika w ….……... 10. Decyzję o przyznaniu dofinansowania i wysokości przyznanego dofinansowania podejmuje Zarząd firmy. Do innych motywatorów w ……… zalicza się: ▪ podstawowe ubezpieczenie na życie; ▪ rozszerzone ubezpieczenie na życie. ………… zobowiązuje się do ponoszenia części kosztów za możliwości korzystania z powyżej opisanych czynników. Wysokość udziału finansowego ……….. w przeliczeniu procentowym na każdego pracownika zostanie określona w lutym każdego roku przy uwzględnieniu sytuacji finansowej firmy w danym roku. Maksymalna dopłata ……… do korzystania z czynników, o których mowa powyżej, wynosi do 60% na każdego pracownika. Założenia wynagradzania pracowników w ……… Poniżej zaprezentowane są zasady, na których został oparty system motywacyjny w firmie……... Pozyskanie i utrzymanie wartościowych pracowników w organizacji Zapewnienie efektywnej pracy na stanowisku Motywowanie do kreatywności i innowacyjności Motywowanie do aktywności, przedsiębiorczości i działań ponadnormatywnych Zachęcanie do podejmowania większej odpowiedzialności Zachęcanie do pracy grupowej, zespołowej Zachęcanie do rozwoju kompetencji, awansowania Zachęcanie do uczciwości i lojalności wobec pracodawcy Realizacja celów (strategicznych) firmy Założenia wynagradzania pracowników firmy……….: 1. Wynagrodzenie stałe wypłacane co miesiąc. 2. Roczna premia za wynik wypłacana pracownikom działu pod warunkiem uzyskania przez firmę określonego poziomu zysku. 3. Za zrealizowanie oczekiwanego wyniku premia będzie wynosić 10%–20% zasadniczego wynagrodzenia. 4. Wypłacaną premię uzależniono od poziomu osiągniętego zysku – na wypłatę premii rocznych dla pracowni-ków zarząd firma przeznaczy od 1%–3% zysku. Premię roczną każdemu z pracowników przyznaje kierownik, premia roczna przyznawana będzie w oparciu o czynniki: ▪ realizacja założonych celów; ▪ absencja; ▪ ilość skarg/pomyłek/reklamacji. 5. Kwartalne premie za zrealizowanie określonego planu będą wypłacane według schematu jak premia za wynik – 10%–20% zasadniczego wynagrodzenia. 6. Premia lub premie zadaniowe wypłacane będą pod warunkiem zrealizowania celu. 7. Każde zadanie premiowe będzie precyzyjnie zdefiniowane pod względem zakresu, terminu i kosztu. 8. Stres i wypalenie zawodowe Załącznik 1. [REGULAMIN ORGANIZACYJNY MINISTERSTWA EDUKACJI I NAUKI] Załącznik do zarządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 22 lipca 2022 r. (poz. 69) REGULAMIN ORGANIZACYJNY MINISTERSTWA EDUKACJI I NAUKI Rozdział 1 Postanowienia ogólne § 1. Regulamin organizacyjny Ministerstwa Edukacji i Nauki, zwany dalej "regulaminem", określa: 1) zasady zarządzania Ministerstwem Edukacji i Nauki, zwanym dalej "Ministerstwem"; 2) podstawowe zasady funkcjonowania komórek organizacyjnych Ministerstwa; 3) zadania kadry kierowniczej komórek organizacyjnych Ministerstwa; 4) podstawowe zadania komórek organizacyjnych Ministerstwa; 5) zakresy działania komórek organizacyjnych Ministerstwa. § 2. Ilekroć w regulaminie jest mowa o: 1) Ministrze - należy przez to rozumieć Ministra Edukacji i Nauki; 2) członku Kierownictwa Ministerstwa - należy przez to rozumieć Ministra, sekretarzy stanu, Dyrektora Generalnego i Szefa Gabinetu Politycznego Ministra; 3) komórce organizacyjnej - należy przez to rozumieć komórki organizacyjne wymienione w § 3; 4) dyrektorze - należy przez to rozumieć dyrektora komórki organizacyjnej lub kierującego komórką organizacyjną; 5) pełnomocniku Ministra - należy przez to rozumieć pełnomocnika Ministra ustanowionego na podstawie art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 8 sierpnia 1996 r. o Radzie Ministrów. Rozdział 2 Struktura organizacyjna Ministerstwa § 3. Strukturę organizacyjną Ministerstwa tworzą Gabinet Polityczny Ministra (GPM) i następujące komórki organizacyjne: 1) Departament Budżetu i Finansów (DBF); 2) Departament Funduszy Strukturalnych (DFS); 3) Departament Innowacji i Rozwoju (DIR); 4) Departament Kontroli i Audytu (DKA); 5) Departament Kształcenia Ogólnego i Podstaw Programowych (DKOPP); 6) Departament Nauki (DN); 7) Departament Prawny (DP); 8) Departament Programów Naukowych i Inwestycji (DPI); 9) Departament Strategii, Kwalifikacji i Kształcenia Zawodowego (DSKKZ); 10) Departament Szkolnictwa Wyższego (DSW); 11) Departament Współpracy Międzynarodowej (DWM); 12) Departament Współpracy z Samorządem Terytorialnym (DWST); 13) Departament Wychowania i Edukacji Włączającej (DWEW); 14) Biuro Dyrektora Generalnego (BDG); 15) Biuro Ministra (BM); 16) Centrum Transformacji Cyfrowej (CTC). § 4. 1. W Ministerstwie działają w szczególności: 1) komisja dyscyplinarna rozpoznająca sprawy dyscyplinarne członków korpusu służby cywilnej zatrudnionych w Ministerstwie i rzecznik dyscyplinarny; 2) komitety audytu dla działów administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz szkolnictwo wyższe i nauka; 3) Rada Projektów Cyfrowych koordynująca przygotowywanie i realizację w Ministerstwie projektów cyfrowych lub innowacyjnych oraz polityk publicznych z tych obszarów. 2. W Ministerstwie działają, na podstawie i w zakresie określonym odrębnymi przepisami: 1) inspektor ochrony danych; 2) pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych. Rozdział 3 Zasady zarządzania Ministerstwem § 5. Ministerstwo w ramach swojej działalności przestrzega następujących zasad: 1) legalności, w szczególności przez podejmowanie działań zgodnych z prawem, w ramach swojej właściwości; 2) skuteczności, w szczególności przez realizację celów i polityk w sposób optymalny i oszczędny; 3) efektywności, w szczególności przez możliwie najlepsze wykorzystywanie posiadanych zasobów; 4) oszczędności, w szczególności przez minimalizację kosztów prowadzonych działań, przy zachowaniu wymaganej jakości; 5) przejrzystości, w szczególności przez zapewnianie jawności postępowania; 6) sprawności, w szczególności przez funkcjonowanie zgodnie z metodyką prowadzenia projektów. § 6. 1. Ministerstwo działa pod bezpośrednim kierownictwem Ministra zgodnie z jego zarządzeniami, decyzjami i poleceniami. 2. Minister wykonuje swoje zadania przy pomocy sekretarzy stanu, Gabinetu Politycznego Ministra, Dyrektora Generalnego, pełnomocników Ministra i dyrektorów. 3. Sekretarze stanu, Szef Gabinetu Politycznego Ministra i pełnomocnicy Ministra są odpowiedzialni za realizację zadań powierzonych przez Ministra i wykonują je we współdziałaniu z Dyrektorem Generalnym oraz przy pomocy dyrektorów i nadzorowanych komórek organizacyjnych. 4. Zakresy czynności członków Kierownictwa Ministerstwa określają odrębne przepisy. 5. Minister może upoważnić sekretarzy stanu, Dyrektora Generalnego, dyrektora lub inną osobę do wykonywania w jego imieniu określonych czynności oraz zlecić im nadzór nad realizacją określonych zadań. 6. Dyrektor CTC, zwany "Szefem CTC", jest jednocześnie Pełnomocnikiem Ministra do spraw transformacji cyfrowej. § 7. 1. Dyrektor Generalny wykonuje zadania określone w ustawie z dnia 21 listopada 2008 r. o służbie cywilnej (Dz. U. z 2021 r. poz. 1233, 2447 i 2448 oraz z 2022 r. poz. 655) oraz inne zadania wynikające z odrębnych przepisów. 2. Dyrektor Generalny realizuje zadania, o których mowa w ust. 1, z uwzględnieniem opinii i wniosków wyrażanych przez Ministra i sekretarzy stanu. 3. Dyrektor Generalny zatwierdza regulaminy wewnętrzne komórek organizacyjnych. 4. Dyrektor Generalny może upoważnić dyrektora lub innego pracownika Ministerstwa do wykonywania w jego imieniu określonych czynności oraz zlecić im nadzór nad realizacją określonych zadań. § 8. 1. Minister, Dyrektor Generalny lub pełnomocnik Ministra może powoływać zespoły zadaniowe do realizacji okresowych zadań w Ministerstwie. 2. Zespoły zadaniowe, o których mowa w ust. 1, są powoływane przez: 1) Ministra i Dyrektora Generalnego - w drodze zarządzenia, 2) pełnomocnika Ministra - w drodze decyzji - określających cel ich powołania, skład, zadania i tryb pracy. Rozdział 4 Podstawowe zasady funkcjonowania komórek organizacyjnych § 9. 1. W skład komórek organizacyjnych mogą wchodzić wydziały, zespoły i samodzielne stanowiska (jedno-lub wieloosobowe) oraz sekretariaty. 2. Wydział może zostać utworzony, jeżeli realizacja zadań, ze względu na rodzaj spraw i ich liczbę, wymaga zaangażowania co najmniej czterech pracowników, w tym naczelnika wydziału. 3. Dyrektor Generalny może wyrazić zgodę na utworzenie wydziału w składzie mniejszym, niż określony w ust. 2. § 10. 1. Dyrektorzy kierują komórkami organizacyjnymi samodzielnie lub przy pomocy zastępcy lub zastępców dyrektora, naczelników lub pracowników kierujących zespołami lub samodzielnymi stanowiskami. 2. Dyrektor może upoważnić zastępcę dyrektora lub inną osobę do wykonywania określonych czynności, prowadzenia określonych spraw lub podpisywania pism. 3. Jeżeli w komórce organizacyjnej jest więcej niż jeden zastępca dyrektora, dyrektora zastępuje zastępca dyrektora wskazany w regulaminie wewnętrznym tej komórki. 4. W przypadku nieobecności dyrektora i zastępcy dyrektora, o którym mowa w ust. 3, komórką organizacyjną kieruje inny zastępca dyrektora wskazany przez dyrektora. W przypadku jednoczesnej nieobecności dyrektora i zastępców dyrektora albo nieobsadzenia tych stanowisk, za zgodą Dyrektora Generalnego, dyrektora zastępuje pracownik komórki organizacyjnej wyznaczony przez dyrektora. 5. Dyrektor ustala regulamin wewnętrzny komórki organizacyjnej określający w szczególności: 1) strukturę organizacyjną komórki organizacyjnej wraz ze schematem organizacyjnym; 2) organizację zarządzania komórką organizacyjną; 3) zakresy upoważnień do prowadzenia spraw lub podpisywania pism udzielonych zastępcy lub zastępcom dyrektora i innym osobom; 4) szczegółowe zakresy zadań wydziałów, zespołów, samodzielnych stanowisk i sekretariatu. 6. Dyrektor przedkłada projekt regulaminu, o którym mowa w ust. 5, do zatwierdzenia Dyrektorowi Generalnemu za pośrednictwem dyrektora BDG, po przeprowadzeniu konsultacji z komórkami organizacyjnymi i zaakceptowaniu projektu przez członka Kierownictwa Ministerstwa nadzorującego tę komórkę. § 11. 1. Komórki organizacyjne realizują zadania zgodnie z kierunkami określonymi przez Ministra, sekretarzy stanu i Dyrektora Generalnego. 2. Komórką organizacyjną właściwą do realizacji określonego zadania jest komórka organizacyjna, do której zakresu działania należy to zadanie zgodnie z regulaminem. 3. W przypadku zadania wykraczającego poza zakres działania jednej komórki organizacyjnej, komórką właściwą do jego realizacji jest komórka organizacyjna, do której zakresu działania należy większość zagadnień lub merytoryczna istota zadania. 4. Komórka organizacyjna właściwa do realizacji określonego zadania koordynuje prace wykonywane przez komórki organizacyjne współpracujące przy realizacji zadania i opracowuje ostateczne projekty dokumentów oraz stanowisk i opinii Ministra. 5. Komórka organizacyjna, o której mowa w ust. 4: 1) przedkłada komórkom organizacyjnym współpracującym przy realizacji zadania materiały do zaopiniowania; 2) wnioskuje do komórek organizacyjnych współpracujących przy realizacji zadania o przedstawienie niezbędnych informacji i dokumentów; 3) wyznacza terminy realizacji zadań, o których mowa w pkt 1 i 2. § 12. Spory kompetencyjne związane z realizacją zadań przez: 1) sekretarzy stanu i Dyrektora Generalnego - rozstrzyga Minister; 2) komórki organizacyjne - rozstrzyga Minister albo Dyrektor Generalny, w porozumieniu z właściwym w sprawie członkiem Kierownictwa Ministerstwa. Rozdział 5 Zadania kadry kierowniczej komórek organizacyjnych § 13. 1. Dyrektor jest odpowiedzialny za: 1) prawidłową, efektywną i terminową realizację zadań komórki organizacyjnej określonych w regulaminie i zleconych przez Ministra, sekretarzy stanu lub Dyrektora Generalnego; 2) zgodność działania komórki organizacyjnej z kierunkami określonymi przez Ministra, sekretarzy stanu i Dyrektora Generalnego oraz z prawem, w tym z aktami wewnętrznymi; 3) właściwą organizację pracy komórki organizacyjnej i pełne wykorzystanie czasu pracy podległych pracowników; 4) zapewnianie dbałości o interes Skarbu Państwa w zakresie dochodów i wydatków budżetu państwa oraz gospodarowanie środkami publicznymi zgodnie z zasadami gospodarki finansowej określonymi w szczególności w art. 44 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305, z późn. a także ścisłą współpracę w tym zakresie z komórką organizacyjną właściwą do spraw finansowych; 5) planowanie środków finansowych i monitorowanie ich wykorzystania; 6) zarządzanie obiegiem informacji w komórce organizacyjnej; 7) zapewnienie przestrzegania w komórce organizacyjnej przepisów o ochronie danych osobowych oraz o ochronie informacji niejawnych; 8) realizację zadań komórki organizacyjnej z zakresu zarządzania kryzysowego, obronności i bezpieczeństwa państwa; 9) zapoznanie podległych pracowników będących członkami korpusu służby cywilnej z zarządzeniem nr 70 Prezesa Rady Ministrów z dnia 6 października 2011 r. w sprawie wytycznych w zakresie przestrzegania zasad służby cywilnej oraz w sprawie zasad etyki korpusu służby cywilnej ( poz. 953); 10) zapewnienie funkcjonowania w komórce organizacyjnej adekwatnej, skutecznej i efektywnej kontroli zarządczej; 11) nadzorowanie czynności kancelaryjnych wykonywanych przez podległych pracowników, w szczególności prawidłowości zarządzania dokumentacją ustalonego przepisami kancelaryjno-archiwalnymi. 2. Dyrektor: 1) reprezentuje komórkę organizacyjną wobec innych komórek organizacyjnych i w kontaktach na zewnątrz; 2) podpisuje opracowane w komórce organizacyjnej wyjaśnienia i opinie w sprawach prowadzonych przez komórkę organizacyjną, w tym z zakresu przepisów prawa, z wyłączeniem spraw zastrzeżonych dla Ministra, sekretarzy stanu lub Dyrektora Generalnego w przepisach, o których mowa w § 6 ust. 4; 3) reprezentuje Ministerstwo w sprawach wynikających z zakresu działania i zadań komórki organizacyjnej, z wyłączeniem spraw zastrzeżonych dla członków Kierownictwa Ministerstwa w przepisach, o których mowa w § 6 ust. 4; 4) bierze udział w realizacji obowiązków wynikających z ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2022 r. poz. 902), w szczególności nadzoruje przygotowywanie informacji przeznaczonych do zamieszczenia w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej Ministra i na stronie internetowej Ministerstwa; 5) wnioskuje w sprawach przyjmowania do pracy, podnoszenia kwalifikacji zawodowych, przenoszenia, zwalniania, ustalania wysokości wynagrodzenia, awansowania, nagradzania i odznaczania oraz karania pracowników komórki organizacyjnej; 6) przedkłada do zatwierdzenia lub sporządza: a) opisy stanowisk pracy niebędących wyższymi stanowiskami w służbie cywilnej, b) zakresy obowiązków pracowników, dla których nie sporządza się opisu stanowiska pracy, c) indywidualne programy rozwoju zawodowego; 7) dokonuje oceny bezpośrednio podległych pracowników; 8) nadzoruje przestrzeganie dyscypliny pracy w komórce organizacyjnej; 9) udziela urlopów: a) zastępcom dyrektora, b) bezpośrednio podległym pracownikom, c) pracownikom bezpośrednio podległych komórek wewnętrznych; 10) poleca wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych i udziela czasu wolnego za czas przepracowany w tych godzinach oraz wyraża zgodę na wykonywanie pracy zdalnej, osobom, o których mowa w pkt 9. 3. Dyrektor, stosownie do zakresu działania i zadań kierowanej komórki organizacyjnej: 1) nadzoruje przygotowanie projektów decyzji i podpisuje pisma niezastrzeżone dla innych osób, w szczególności: a) pisma i materiały kierowane do nadzorującego komórkę organizacyjną członka Kierownictwa Ministerstwa oraz akceptuje pisma i materiały przedkładane do jego podpisu oraz do podpisu innych członków Kierownictwa Ministerstwa, b) pisma kierowane do osób zajmujących równorzędne stanowiska w urzędach administracji publicznej; 2) podejmuje decyzje i podpisuje pisma w sprawach określonych odrębnymi upoważnieniami. 4. Dyrektor określa cele i zadania komórki organizacyjnej w rocznej perspektywie, powiązane z celami ujętymi w planie działalności Ministra na dany rok oraz z innymi celami strategicznymi i priorytetami dla działów administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz szkolnictwo wyższe i nauka. 5. Dyrektor, w ramach zakresu działania kierowanej przez siebie komórki organizacyjnej, jest: 1) umocowany do zaciągania zobowiązań, w tym do zawierania umów i dokonywania wszelkich czynności związanych z ich wykonaniem, w ramach realizacji zadań komórki organizacyjnej, po uprzednim potwierdzeniu zabezpieczenia środków finansowych na realizację danego zadania przez właściwego głównego księgowego, z wyłączeniem umów zawieranych na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2022 r. poz. 574, z późn. które są zawierane na podstawie odrębnych pełnomocnictw; 2) umocowany do zawierania umów powierzenia przetwarzania danych osobowych, których administratorem jest Minister, oraz umów powierzenia Ministrowi do przetwarzania danych osobowych, których administratorem jest inny podmiot niż Minister, a także dokonywania wszelkich czynności związanych z ich wykonaniem; 3) upoważniony do wykonywania uprawnień przysługujących kierownikowi państwowej jednostki budżetowej oraz dysponentowi części budżetowej dotyczących umarzania, odraczania terminów lub rozkładania na raty spłat należności, o których mowa w art. 55 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych; 4) upoważniony do wykonywania czynności kierownika jednostki kontrolowanej, polegających na zapewnieniu kontrolerowi udzielania wyjaśnień oraz przedstawiania żądanych dokumentów w sprawach objętych kontrolą. § 14. 1. Zastępca dyrektora: 1) nadzoruje pracę i zapewnia terminowe oraz właściwe wykonanie zadań przez podległe wydziały, zespoły i samodzielne stanowiska; 2) podejmuje decyzje w zakresie działania podległych wydziałów, zespołów i samodzielnych stanowisk oraz podpisuje i akceptuje pisma oraz notatki informacyjne w tym zakresie, z wyłączeniem spraw zastrzeżonych dla dyrektora; 3) podejmuje decyzje i podpisuje pisma w sprawach określonych odrębnymi upoważnieniami; 4) uczestniczy w planowaniu środków finansowych i monitorowaniu ich wykorzystania; 5) wnioskuje do dyrektora w sprawach przyjmowania do pracy, podnoszenia kwalifikacji zawodowych, przenoszenia, zwalniania, ustalania wysokości wynagrodzenia, awansowania, nagradzania i odznaczania oraz karania podległych pracowników; 6) nadzoruje przestrzeganie dyscypliny pracy przez podległych pracowników; 7) udziela urlopów, poleca wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych i wyraża zgodę na wykonywanie pracy zdalnej podległym pracownikom; 8) dokonuje oceny bezpośrednio podległych pracowników; 9) sporządza opisy stanowisk pracy oraz indywidualne programy rozwoju zawodowego bezpośrednio podległych pracowników; 10) wykonuje inne zadania zlecone przez dyrektora. 2. Zastępca dyrektora, w przypadku nieobecności dyrektora lub nieobsadzenia tego stanowiska, jest umocowany do dokonywania czynności, o których mowa w § 13 ust. 5 pkt 1 i 2, na zasadach określonych w tych przepisach. § 15. 1. Do obowiązków naczelnika lub pracownika kierującego wydziałem, zespołem lub samodzielnym stanowiskiem należy realizowanie powierzonych zadań przez: 1) organizowanie pracy i kontrolowanie realizacji zadań przez podległych pracowników, w tym wnioskowanie w sprawach polecania pracy w godzinach nadliczbowych oraz opiniowanie próśb o odbiór nadgodzin; 2) kontrolowanie przestrzegania dyscypliny pracy przez podległych pracowników. 2. Naczelnik lub pracownik kierujący wydziałem, zespołem lub samodzielnym stanowiskiem: 1) odpowiada za prawidłowe, efektywne i terminowe wykonanie zadań podległego wydziału, zespołu lub samodzielnego stanowiska; 2) podejmuje decyzje i podpisuje lub akceptuje pisma w sprawach z zakresu zadań podległego wydziału, zespołu lub samodzielnego stanowiska, określonych w regulaminie wewnętrznym komórki organizacyjnej, z wyłączeniem spraw zastrzeżonych dla dyrektora lub zastępcy dyrektora; 3) wydaje podległym pracownikom dyspozycje i wytyczne niezbędne do wykonywania zadań; 4) reprezentuje wydział, zespół lub samodzielne stanowisko w zakresie określonym przez przełożonych; 5) zapewnia wymianę informacji z pozostałymi wydziałami, zespołami i samodzielnymi stanowiskami; 6) przedstawia bezpośredniemu przełożonemu opinie i wnioski w sprawach przyjmowania do pracy, podnoszenia kwalifikacji zawodowych, przenoszenia, zwalniania, ustalania wysokości wynagrodzenia, awansowania, nagradzania i odznaczania oraz karania podległych pracowników; 7) dokonuje oceny podległych pracowników, sporządza opisy stanowisk pracy oraz indywidualne programy rozwoju zawodowego tych pracowników; 8) akceptuje wnioski urlopowe podległych pracowników i poleca im wykonywanie pracy w godzinach nadliczbowych; 9) wykonuje inne zadania zlecone przez przełożonych. Rozdział 6 Podstawowe zadania komórek organizacyjnych § 16. 1. Komórki organizacyjne, w zakresie ich właściwości, realizują zadania związane z: 1) tworzeniem i opiniowaniem projektów dokumentów rządowych, w szczególności: a) w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie: inicjują i terminowo opracowują projekty dokumentów rządowych, we współpracy z innymi komórkami organizacyjnymi zgodnie z § 11 ust. 5; przeprowadzają uzgodnienia wewnętrzne i zewnętrzne oraz konsultacje publiczne i opiniowanie tych projektów, b) w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka: inicjują i terminowo przygotowują propozycje rozwiązań merytorycznych do projektów ustaw, rozporządzeń wydawanych przez Ministra, rozporządzeń i aktów wewnętrznych wydawanych przez Prezesa Rady Ministrów i Radę Ministrów, we współpracy z innymi komórkami organizacyjnymi zgodnie z § 11 ust. 5; współdziałają z DP w zakresie opracowywania oraz prowadzenia prac legislacyjnych dotyczących tych projektów, c) w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka: inicjują i terminowo opracowują lub biorą udział w opracowaniu projektów dokumentów rządowych innych niż wymienione w lit. b, d) opiniują projekty dokumentów rządowych w ramach uzgodnień wewnętrznych, e) opracowują oceny skutków regulacji i oceny skutków regulacji ex post, f) opiniują projekty dokumentów rządowych, opracowywane przez naczelne i centralne organy administracji rządowej, przekazane na etapie uzgodnień, Komitetu Społecznego Rady Ministrów, Komitetu Rady Ministrów do spraw Cyfryzacji, Komitetu do Spraw Europejskich, Stałego Komitetu Rady Ministrów i Rady Ministrów, w tym przygotowują projekty opinii i stanowisk Ministra do tych projektów; 2) tworzeniem i opiniowaniem projektów aktów wewnętrznych wydawanych przez Ministra lub Dyrektora Generalnego, w szczególności zarządzeń, decyzji, regulaminów, informacji i procedur regulujących sprawy wewnętrzne i organizacyjne Ministerstwa, w tym: a) opracowują projekty aktów wewnętrznych, b) prowadzą uzgodnienia wewnętrzne opracowywanych projektów aktów wewnętrznych, w tym przedkładają projekty do akceptacji Ministra albo Dyrektora Generalnego, c) opiniują projekty aktów wewnętrznych opracowywane przez inne komórki organizacyjne; 3) prawem europejskim, w szczególności: a) biorą udział w procesie tworzenia prawa Unii Europejskiej, b) opracowują lub biorą udział w opracowywaniu projektów stanowisk Rządu do projektów aktów prawnych Unii Europejskiej, c) współpracują z DP oraz z właściwymi podmiotami w zakresie prawidłowego i terminowego wdrażania prawa Unii Europejskiej do polskiego systemu prawnego, d) opracowują lub biorą udział w opracowywaniu projektów stanowisk Polski w sprawach prowadzonych przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej; 4) finansami publicznymi, w szczególności: a) przygotowują propozycje materiałów do projektu ustawy budżetowej i propozycje zmian w planach finansowych, b) wykonują zadania związane z nadzorowaniem prawidłowości wykorzystania środków budżetowych, c) wykonują zadania związane z udzielaniem i monitorowaniem pomocy publicznej; 5) wykonywaniem obowiązków organu administracji rządowej wynikających z przepisów prawa, w szczególności: a) opracowują projekty odpowiedzi na interpelacje, interwencje, zapytania i wystąpienia poselskie, oświadczenia i wystąpienia senatorskie, dezyderaty, opinie i wystąpienia komisji parlamentarnych oraz wystąpienia posłów Parlamentu Europejskiego, b) opracowują projekty odpowiedzi na wystąpienia Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, Kancelarii Prezesa Rady Ministrów, Prezesa Trybunału Konstytucyjnego, Przewodniczącego Trybunału Stanu, Prezesa Najwyższej Izby Kontroli, Rzecznika Praw Obywatelskich, Rzecznika Praw Dziecka, Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, ministrów i kierowników urzędów centralnych, c) przygotowują zawiadomienia o sposobie załatwienia skarg, wniosków i petycji oraz odpowiedzi na wnioski o udzielanie informacji publicznej, a także pytania obywateli i instytucji, d) wykonują zadania w zakresie zarządzania kryzysowego, obronności i bezpieczeństwa państwa, e) wykonują zadania w zakresie ochrony danych osobowych, w tym współpracują z inspektorem ochrony danych lub jego zastępcą, ochrony informacji niejawnych, kontroli zarządczej oraz współpracują w ramach przygotowywania materiałów w zakresie prowadzonych kontroli; 6) prowadzeniem postępowań w sprawach wnoszonych do Ministra; 7) wykonywaniem zadań beneficjenta w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014- 2020, w zakresie projektów powierzonych im do realizacji na mocy decyzji Ministra; 8) planowaniem kontroli w ramach nadzoru sprawowanego przez Ministra, w tym nadzoru nad realizacją przez podmioty zadań finansowanych z budżetu państwa z części, których dysponentem jest minister właściwy do spraw oświaty i wychowania lub minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, we współpracy z DKA, a w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie - również przeprowadzaniem tych kontroli, we współpracy z DKA; 9) inicjowaniem i udziałem w przygotowaniu i utrzymaniu, we współpracy z BDG, usług udostępnianych przez Ministra na elektronicznej platformie usług administracji publicznej (ePUAP) lub w innym systemie teleinformatycznym; 10) opracowaniem propozycji do planu działalności Ministra i informacji do sprawozdania z jego wykonania; 11) przygotowywaniem założeń merytorycznych, realizacją oraz monitorowaniem merytorycznych rezultatów projektów współfinansowanych ze środków funduszy europejskich. 2. Komórki organizacyjne, w zakresie swojej właściwości, współpracują: 1) w ramach: a) Rady Projektów Cyfrowych, b) Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności, w zakresie realizacji reform i inwestycji; 2) z pełnomocnikiem Ministra do spraw otwartości danych. 3. Komórki organizacyjne, w zakresie swojej właściwości, koordynują i prowadzą sprawy wynikające z merytorycznego i finansowego nadzoru Ministra nad działalnością organów, jednostek podległych lub nadzorowanych, w tym w zakresie zakazu realizacji funkcji publicznych wynikających z ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944- 1990 oraz treści tych dokumentów (Dz. U. z 2021 r. poz. 1633 oraz z 2022 r. poz. 1459 i 1512). 4. Pracownicy Ministerstwa są upoważnieni do poświadczania zgodności z oryginałem odpisów dokumentów przedstawionych przez stronę na potrzeby prowadzonych postępowań. 5. W celu wysłania pisma za pośrednictwem ePUAP, pismo w formacie XML, przekazujące w załączeniu pismo podpisane przez osobę upoważnioną, może przygotować i podpisać podpisem elektronicznym inny pracownik Ministerstwa. 6. Inspektor ochrony danych i pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych podpisują pisma i dokumenty w zakresie wynikającym z odrębnych przepisów. Rozdział 7 Zakresy działania komórek organizacyjnych § 17. Do zakresu działania GPM należy zapewnienie politycznej obsługi Ministra i sekretarzy stanu. § 18. 1. DBF odpowiada za obsługę Ministra i Ministerstwa pod względem finansowym. 2. Do zakresu działania DBF należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) zapewniania obsługi finansowej Ministra jako dysponenta części budżetowych, w tym: a) opracowywania planu dochodów i wydatków budżetu państwa w zakresie części budżetu państwa, których jest dysponentem oraz monitorowania stopnia realizacji tych planów, b) prowadzenia rachunkowości, księgowości i sprawozdawczości oraz obsługi bankowej, z wyłączeniem spraw z zakresu dysponenta środków budżetu państwa trzeciego stopnia; 2) współpracy z komórkami organizacyjnymi w zakresie planowania i podziału rezerw celowych budżetu państwa przeznaczonych na zadania w działach - "Oświata i wychowanie" oraz "Edukacyjna opieka wychowawcza"; 3) przygotowania podziału planowanych kwot wydatków bieżących w działach - "Oświata i wychowanie" oraz "Edukacyjna opieka wychowawcza" dla poszczególnych wojewodów; 4) realizacji zadań Ministra w zakresie przyznawania: a) subwencji na utrzymanie i rozwój potencjału dydaktycznego oraz potencjału badawczego, a także dokonywania zwiększeń wysokości subwencji, b) dotacji na zadania związane z zapewnieniem osobom niepełnosprawnym warunków do pełnego udziału w procesie przyjmowania na studia, do szkół doktorskich, kształceniu na studiach i w szkołach doktorskich lub prowadzeniu działalności naukowej oraz jej rozliczania; 5) obsługi finansowej decyzji, umów i innych dokumentów, na podstawie których Minister przyznał środki finansowe na: a) inwestycje związane z działalnością naukową oraz z kształceniem, b) zadania z zakresu międzynarodowej współpracy naukowej, c) projekty realizowane w ramach programów i przedsięwzięć Ministra, d) projekty realizowane z udziałem środków finansowych z funduszy Unii Europejskiej przeznaczonych na finansowanie programów operacyjnych w ramach Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia na lata 2007-2013, Programów Operacyjnych na lata 2014-2020 oraz perspektywy finansowej na lata 2021-2027; 6) finansowania działalności Krajowej Reprezentacji Doktorantów; 7) programów naprawczych realizowanych w uczelniach publicznych; 8) finansowania działalności Narodowego Centrum Nauki, Narodowego Centrum Badań i Rozwoju, Centrum Łukasiewicz i Narodowej Agencji Wymiany Akademickiej. § 19. 1. DFS odpowiada za realizację zadań związanych z programowaniem, dystrybucją i wydatkowaniem środków pochodzących z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie. 2. Do zakresu działania DFS należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) programowania i wdrażania perspektywy finansowej Unii Europejskiej na lata 2014-2020 oraz 2021-2027, w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 2) realizowania zadań Instytucji Pośredniczącej dla Priorytetu III w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki na lata 2007-2013 (PO KL) i Instytucji Pośredniczącej dla Działań w ramach Osi Priorytetowej II Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 (PO WER), w tym pomocy technicznej PO WER; 3) Programu Operacyjnego Pomoc Techniczna, w tym projektowania, analizy i kontroli bieżącego wydatkowania środków na wynagrodzenia i nagrody pracowników zajmujących się obsługą programów operacyjnych współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej oraz rozliczania środków w postaci wniosków o płatność; 4) programów wspólnotowych "Erasmus+" i Europejski Korpus Solidarności, w tym nadzoru merytorycznego nad ich realizacją w Polsce, oraz inicjatywami wspierającymi te programy, udziału w posiedzeniach komitetów tych programów; 5) Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji, w tym udzielania jej dotacji na administrowanie programem "Erasmus+", Europejskim Korpusem Solidarności, inicjatywami wspierającymi i innymi programami edukacyjnymi Unii Europejskiej oraz spraw związanych z działalnością Rady Fundacji Rozwoju Systemu Edukacji; 6) współudziału w pracach dotyczących opracowywania dokumentów krajowych niezbędnych do uzyskania wsparcia funduszy strukturalnych dla edukacji oraz koordynacji prac w Ministerstwie nad przygotowaniem programów operacyjnych w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 7) współpracy z przedstawicielami Komisji Europejskiej i państw członkowskich Unii Europejskiej oraz zagranicznych instytucji i organizacji w zakresie funduszy strukturalnych, w tym w zakresie kontroli, o których mowa w pkt 8; 8) prowadzenia kontroli projektów realizowanych w ramach działań, o których mowa w pkt 2, w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 9) monitorowania realizacji zaleceń pokontrolnych wydanych w związku z kontrolami, o których mowa w pkt 8; 10) realizowania inwestycji w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności, we współpracy z DSKKZ. § 20. 1. DIR odpowiada za prowadzenie, w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka, spraw z zakresu innowacji, polityki rozwoju i cyfryzacji. 2. Do zakresu działania DIR należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) opracowywania, aktualizacji i opiniowania dokumentów strategicznych, programowych w obszarach innowacyjności oraz szkolnictwa wyższego i nauki; 2) programowania i wdrażania perspektywy finansowej Unii Europejskiej na lata: a) 2014-2020, w tym programu "Horyzont 2020" i "Euratom 2019-2020" oraz programów finansowanych w ramach funduszy strukturalnych w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka, b) 2021-2027, w tym programu "Euratom 2021-2025" i "Horyzont Europa 2021-2027" oraz programów finansowanych w ramach funduszy strukturalnych w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka; 3) Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego i Europejskiej Przestrzeni Badawczej, w tym rozwoju europejskiego obszaru szkolnictwa wyższego i Procesu Bolońskiego, z wyłączeniem spraw związanych ze współpracą bilateralną; 4) koordynacji realizacji polityki kosmicznej Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie właściwości Ministra; 5) Zintegrowanego Systemu Informacji o Szkolnictwie Wyższym i Nauce POLon, w tym koordynowanie utrzymania tego systemu, we współpracy z CTC; 6) rozwoju infrastruktury informatycznej szkolnictwa wyższego i nauki, we współpracy z CTC; 7) obsługi przedstawiciela Ministra w: a) Komitecie do Spraw Umów Offsetowych i Komitecie Offsetowym, we współpracy z właściwymi komórkami organizacyjnymi oraz jednostkami nadzorowanymi przez Ministra w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka, b) Komitecie Rady Ministrów do Spraw Cyfryzacji oraz w Komitecie do Spraw Europejskich; 8) przedsięwzięcia "Dydaktyczna inicjatywa doskonałości"; 9) programu "Doktorat wdrożeniowy"; 10) Funduszu Polskiej Nauki; 11) realizowania, w zakresie właściwości Ministra, reformy oraz zadań wynikających z pełnienia roli instytucji odpowiedzialnej za wdrażanie inwestycji w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności. 3. DIR współpracuje z CTC w zakresie cyfryzacji systemu szkolnictwa wyższego i nauki. 4. DIR prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad: 1) Centrum Łukasiewicz; 2) Narodowym Centrum Badań i Rozwoju; 3) Ośrodkiem Przetwarzania Informacji - Państwowym Instytutem Badawczym, z zastrzeżeniem § 33 ust. 5 pkt 3. § 21. 1. DKA odpowiada za realizację zadań Ministra związanych z prowadzeniem kontroli i audytu wewnętrznego, z wyłączeniem kontroli, o których mowa w § 19 ust. 2. 2. Do zakresu działania DKA należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) prowadzenia w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka kontroli: a) jednostek organizacyjnych nadzorowanych przez Ministra, b) podmiotów, które otrzymały środki budżetowe z części budżetu państwa, których dysponentem jest Minister, c) podmiotów, w stosunku do których Minister uzyskał uprawnienia kontrolne na podstawie przepisów odrębnych lub zawartych umów; 2) koordynowania kontroli prowadzonych w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 3) koordynowania spraw związanych z kontrolami zewnętrznymi przeprowadzanymi w Ministerstwie; 4) monitorowania realizacji zaleceń pokontrolnych wydanych w związku z kontrolami, o których mowa w pkt 2 i 3; 5) prowadzenia kontroli zleconych przez Prezesa Rady Ministrów, o których mowa w ustawie z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej (Dz. U. z 2020 r. poz. 224); 6) koordynowania realizacji zadań związanych z przeciwdziałaniem korupcji; 7) przyjmowania skarg, wniosków i petycji wpływających do Ministerstwa oraz koordynowania ich rozpatrywania i załatwiania; 8) odpowiedzialności dyscyplinarnej nauczycieli akademickich, w tym obsługi komisji dyscyplinarnej przy ministrze właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki, komisji dyscyplinarnej przy Radzie Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz rzeczników dyscyplinarnych powołanych przez Ministra. 3. W strukturze DKA działa funkcjonalnie niezależna i wyodrębniona komórka audytu wewnętrznego, do której zadań należy w szczególności: 1) prowadzenie audytu wewnętrznego; 2) koordynowanie realizacji spraw z zakresu kontroli zarządczej, dotyczących samooceny kontroli zarządczej i oświadczenia Ministra o stanie kontroli zarządczej; 3) obsługa organizacyjna komitetów audytu dla działów administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz szkolnictwo wyższe i nauka. § 22. 1. DKOPP odpowiada za prowadzenie spraw w zakresie kształcenia ogólnego, nadzoru pedagogicznego, oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów, organizacji egzaminu ósmoklasisty i egzaminu maturalnego, kształcenia i doskonalenia nauczycieli, kwalifikacji nauczycieli, podstawy programowej i procedur dopuszczania do użytku szkolnego podręczników z zakresu kształcenia ogólnego, wspierania rozwoju ucznia zdolnego, działalności innowacyjnej i eksperymentalnej w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz prowadzenie postępowań w zakresie awansu zawodowego nauczycieli. 2. Do zakresu działania DKOPP należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) funkcjonowania publicznych i niepublicznych, z wyłączeniem integracyjnych i specjalnych: a) przedszkoli oraz innych form wychowania przedszkolnego, b) szkół podstawowych i liceów ogólnokształcących, z wyjątkiem szkół dla dorosłych; 2) funkcjonowania oddziałów przysposabiających do pracy w zakresie kształcenia ogólnego, a w zakresie przysposobienia do pracy - we współpracy z DSKKZ; 3) funkcjonowania oddziałów międzynarodowych, szkół z oddziałami dwujęzycznymi i szkół dwujęzycznych; 4) funkcjonowania szkół z oddziałami sportowymi, oddziałami mistrzostwa sportowego oraz szkół sportowych i mistrzostwa sportowego; 5) funkcjonowania oddziałów przygotowania wojskowego; 6) funkcjonowania bibliotek szkolnych, w tym współpracy z ministrem właściwym do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego w zakresie Narodowego Programu Rozwoju Czytelnictwa na lata 2021-2025; 7) organizacji roku szkolnego; 8) organizacji pracy oraz statutów publicznych przedszkoli, szkół podstawowych i liceów ogólnokształcących, z wyjątkiem szkół dla dorosłych; 9) warunków i trybu przyjmowania dzieci i uczniów do przedszkoli, publicznych innych form wychowania przedszkolnego i szkół, z wyjątkiem szkół prowadzących kształcenie zawodowe i szkół dla dorosłych, oraz przechodzenia uczniów ze szkoły jednego typu do szkoły innego typu lub pomiędzy szkołami tego samego typu; 10) obowiązku rocznego przygotowania przedszkolnego, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki; 11) edukacji przedszkolnej z wyjątkiem edukacji integracyjnej i specjalnej; 12) dotowania z budżetu jednostki samorządu terytorialnego przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych i innych form wychowania przedszkolnego, z wyłączeniem dotacji dla przedszkoli specjalnych i integracyjnych oraz dotacji na uczniów z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego oraz uczniów z opinią o potrzebie wczesnego wspomagania rozwoju dziecka; 13) podstawy programowej wychowania przedszkolnego i kształcenia ogólnego; 14) edukacji dla bezpieczeństwa; 15) wiedzy ekologicznej i edukacji globalnej; 16) ramowych planów nauczania w zakresie kształcenia ogólnego; 17) ustalania wzorów świadectw i innych druków szkolnych oraz zasad ich wydawania, z wyłączeniem wzorów świadectw i innych druków szkolnych dotyczących kształcenia zawodowego i kształcenia dorosłych; 18) dokumentacji przebiegu nauczania; 19) działalności innowacyjnej i eksperymentalnej w kształceniu ogólnym w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie, w tym inicjowania, koordynowania i promowania innowacyjnych działań i rozwiązań edukacyjnych wspieranych technologiami informacyjno-komunikacyjnymi, we współpracy z CTC; 20) wspierania młodzieży uzdolnionej, w tym stypendiów dla uczniów wybitnie uzdolnionych, indywidualnego programu lub toku nauki, konkursów i olimpiad w zakresie kształcenia ogólnego; 21) podręczników do kształcenia ogólnego, zawodowego i specjalnego; 22) podręczników dla mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym; 23) prowadzenia wykazu rzeczoznawców do spraw podręczników; 24) dotacji w zakresie podręczników; 25) zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów w zakresie kształcenia ogólnego, z wyjątkiem słuchaczy szkół dla dorosłych, branżowych szkół II stopnia i szkół policealnych; 26) egzaminów w zakresie kształcenia ogólnego z wyłączeniem egzaminów eksternistycznych; 27) prowadzenia listy arbitrów do rozpatrywania odwołań w zakresie egzaminu maturalnego; 28) nadawania i zmiany statutu Centralnej Komisji Egzaminacyjnej; 29) okręgowych komisji egzaminacyjnych, w szczególności w zakresie ich tworzenia i ustalania zadań; 30) funkcjonowania Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i okręgowych komisji egzaminacyjnych; 31) określania sposobu i trybu przeprowadzania konkursów na stanowiska dyrektora Centralnej Komisji Egzaminacyjnej i dyrektorów okręgowych komisji egzaminacyjnych; 32) ustalania ramowych programów szkolenia kandydatów na egzaminatorów w zakresie przeprowadzania egzaminów w zakresie kształcenia ogólnego; 33) ustalania warunków wynagradzania egzaminatorów biorących udział w przeprowadzaniu egzaminów; 34) organizacji nauczania religii i etyki w przedszkolach i szkołach; 35) organizacji kształcenia mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługujących się językiem regionalnym, w tym realizacji zadań w zakresie wsparcia romskiej mniejszości etnicznej w ramach dotacji z części 30 budżetu państwa - Oświata i wychowanie, w zakresie Programu integracji społecznej i obywatelskiej Romów w Polsce na lata 2021-2030; 36) standardów kształcenia przygotowującego do wykonywania zawodu nauczyciela i kwalifikacji nauczycieli; 37) uznawania kwalifikacji do wykonywania zawodu regulowanego nauczyciela, nabytych w państwach członkowskich Unii Europejskiej; 38) potrzeb kadrowych systemu oświaty oraz rozmiarów i kierunków kształcenia nauczycieli, w tym zapotrzebowania na nauczycieli określonych specjalności; 39) zlikwidowanych zakładów kształcenia nauczycieli; 40) kursów kwalifikacyjnych dla nauczycieli; 41) realizacji przez uczelnie i inne podmioty zadań związanych z doskonaleniem zawodowym nauczycieli i ich kształceniem; 42) rozwiązań systemowych w zakresie doskonalenia nauczycieli; 43) doradztwa metodycznego dla nauczycieli; 44) organizacji i zasad działania placówek doskonalenia nauczycieli i bibliotek pedagogicznych; 45) nadawania i zmiany statutu Ośrodka Rozwoju Edukacji w Warszawie; 46) systemu akredytacji placówek doskonalenia nauczycieli; 47) zasad wykorzystywania środków finansowych na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli; 48) wykorzystywania środków finansowych na realizację ogólnokrajowych zadań w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli oraz na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli szkół i placówek prowadzonych przez Ministra; 49) awansu zawodowego nauczycieli w zakresie: a) nadawania nauczycielom stopni awansu zawodowego przez Ministra, b) prowadzenia listy ekspertów do spraw awansu zawodowego nauczycieli, c) wykonywania zadań organu wyższego stopnia w rozumieniu ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735, 1491 i 2052 oraz z 2022 r. poz. 1301) w stosunku do kuratorów oświaty w sprawach dotyczących awansu zawodowego nauczycieli, d) nadzoru nad czynnościami podejmowanymi w postępowaniach o nadanie nauczycielom stopnia awansu zawodowego przez kuratorów oświaty i powołane przez nich komisje kwalifikacyjne; 50) wniosków o nadanie tytułu honorowego profesora oświaty; 51) wniosków o nadanie orderów, odznaczeń państwowych i Medalu Komisji Edukacji Narodowej dla nauczycieli i innych osób za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania; 52) wniosków o przyznanie nagród Ministra dla nauczycieli za osiągnięcia dydaktyczne i wychowawcze; 53) nadzorowania i koordynowania wykonywania nadzoru pedagogicznego na terenie kraju oraz nadzorowania działalności kuratorów oświaty; 54) kontroli, we współpracy z właściwymi komórkami organizacyjnymi, sprawności i efektywności nadzoru pedagogicznego sprawowanego przez kuratorów oświaty; 55) sprawowania nadzoru pedagogicznego nad publicznymi placówkami doskonalenia nauczycieli o zasięgu ogólnokrajowym, o których mowa w art. 8 ust. 5 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2021 r. poz. 1082 oraz z 2022 r. poz. 655, 1079, 1116 i 1383); 56) ustalania organizacji nadzoru pedagogicznego nad szkołami polskimi, o których mowa w art. 8 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, szkołami i zespołami szkół w Polsce oraz przy przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych i przedstawicielstwach wojskowych Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 8 ust. 5 pkt 2 lit. c tej ustawy; 57) kontroli sprawności i efektywności nadzoru pedagogicznego sprawowanego przez Ośrodek Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą nad szkołami polskimi, o których mowa w art. 8 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, szkołami i zespołami szkół w Polsce oraz przy przedstawicielstwach dyplomatycznych, urzędach konsularnych i przedstawicielstwach wojskowych Rzeczypospolitej Polskiej, o których mowa w art. 8 ust. 5 pkt 2 lit. c tej ustawy; 58) organizacji kuratoriów oświaty; 59) współpracy z wojewodami w wyłanianiu, w drodze konkursów, kandydatów na stanowiska kuratorów oświaty, powoływania na stanowiska kuratorów i wicekuratorów oraz odwoływania z tych stanowisk; 60) badań edukacyjnych w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 61) współpracy z Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju w ramach działalności Rady Zarządzającej Centrum Badań Edukacyjnych i Innowacji (CERI) oraz Komitetu Polityki Edukacyjnej. 3. DKOPP prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad: 1) Centralną Komisją Egzaminacyjną, z wyłączeniem spraw dotyczących egzaminów zawodowych, egzaminów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie i egzaminów eksternistycznych; 2) Instytutem Badań Edukacyjnych, w zakresie badań edukacyjnych w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 3) Ośrodkiem Rozwoju Edukacji w Warszawie, z wyłączeniem spraw dotyczących kształcenia zawodowego, doradztwa zawodowego, edukacji włączającej, cyfryzacji systemów oświaty oraz szkolnictwa wyższego i nauki oraz budowy i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. § 23. 1. DN odpowiada za finansowanie i organizację systemu prowadzenia działalności naukowej oraz prowadzenie analiz systemowych i planowanie strategiczne w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka na potrzeby Ministra i Ministerstwa. 2. Do zakresu działania DN należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) przyznawania i rozliczania środków finansowych przeznaczonych na finansowanie: a) inwestycji związanych z działalnością naukową, b) utrzymania aparatury naukowo-badawczej lub stanowisk badawczych, unikatowych w skali kraju oraz specjalnej infrastruktury informatycznej, mających istotne znaczenie dla realizacji polityki naukowej państwa, c) projektów finansowanych w ramach programów i przedsięwzięć Ministra dedykowanych wsparciu międzynarodowej współpracy naukowej, których obsługa jest powierzona DN; 2) ewaluacji jakości działalności naukowej i przyznawania kategorii naukowych, sporządzania wykazu czasopism naukowych i recenzowanych materiałów z konferencji międzynarodowych oraz wykazu wydawnictw recenzowanych monografii naukowych uwzględnianych przy tej ewaluacji oraz współpracy z Komisją Ewaluacji Nauki; 3) programów "Inicjatywa doskonałości - uczelnia badawcza", "Regionalna inicjatywa doskonałości" i "Wsparcie dla czasopism naukowych"; 4) kształcenia doktorantów, w tym ewaluacji jakości kształcenia w szkołach doktorskich, z wyłączeniem spraw dotyczących świadczeń finansowanych ze środków na szkolnictwo wyższe i naukę dla doktorantów na studiach doktoranckich; 5) nadawania stopni i tytułu w systemie szkolnictwa wyższego i nauki, w tym realizacji zadań wynikających z uprawnień kontrolnych Ministra nad Radą Doskonałości Naukowej; 6) ochrony zwierząt wykorzystywanych do celów naukowych lub edukacyjnych, w tym obsługi Krajowej Komisji Etycznej do Spraw Doświadczeń na Zwierzętach; 7) koordynowania spraw związanych z prowadzeniem analiz kluczowych w obszarze szkolnictwa wyższego i nauki; 8) organizacji i funkcjonowania instytutów badawczych, w zakresie należącym do właściwości Ministra, w tym obsługi komisji dyscyplinarnej do spraw pracowników naukowych i badawczo-technicznych instytutów badawczych przy ministrze właściwym do spraw szkolnictwa wyższego i nauki; 9) organizacji i funkcjonowania Polskiej Akademii Nauk, jej instytutów naukowych i innych jednostek organizacyjnych, w zakresie należącym do właściwości Ministra oraz nadzoru nad Polską Akademią Nauk w zakresie wykonywania budżetu państwa w części 67 - Polska Akademia Nauk; 10) współpracy z Polsko-Amerykańską Komisją Fulbrighta związanych z międzynarodową wymianą akademicką. 3. DN realizuje zadania dotyczące spraw związanych z etyką w prowadzeniu badań naukowych i prac rozwojowych oraz koordynuje współpracę z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym w zakresie umów o udzielenie pożyczek na finansowanie badań naukowych i prac rozwojowych. 4. DN prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad: 1) Narodowym Centrum Nauki; 2) Centrum Nauki Kopernik, w zakresie wynikającym z umowy o utworzeniu wspólnej instytucji kultury; 3) Narodowym Muzeum Techniki w Warszawie, w zakresie wynikającym z umowy o utworzeniu wspólnej instytucji kultury. 5. DN zapewnia obsługę Pełnomocnika Rządu do spraw reformy funkcjonowania instytutów badawczych. § 24. 1. DP odpowiada za obsługę Ministra i Ministerstwa pod względem legislacyjnym i prawnym. 2. Do zakresu działania DP należy: 1) obsługa legislacyjna Ministra i Ministerstwa, w szczególności: a) w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie: opiniowanie pod względem prawnym, legislacyjnym i redakcyjnym projektów dokumentów rządowych opracowywanych w Ministerstwie, b) w zakresie działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka: opracowywanie projektów ustaw, rozporządzeń wydawanych przez Ministra, rozporządzeń i aktów wewnętrznych wydawanych przez Prezesa Rady Ministrów i Radę Ministrów, jeżeli ich opracowanie należy do właściwości Ministra, oraz prowadzenie prac legislacyjnych dotyczących tych projektów, c) opiniowanie pod względem prawnym, legislacyjnym i redakcyjnym projektów: - aktów normatywnych, informacji, komunikatów, obwieszczeń i ogłoszeń wydawanych przez Ministra, podlegających ogłoszeniu w dzienniku urzędowym, - komunikatów Ministra o ustanowieniu programów i przedsięwzięć, - aktów wewnętrznych wydawanych przez Dyrektora Generalnego, d) opracowywanie i kierowanie do ogłoszenia tekstów jednolitych aktów normatywnych, e) przedkładanie do podpisu Ministra projektów aktów prawnych, f) kierowanie do ogłoszenia aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, g) prowadzenie redakcji Dziennika Urzędowego Ministra Edukacji i Nauki; 2) obsługa prawna Ministra i Ministerstwa, w szczególności: a) opiniowanie wykładni przepisów prawnych, dokonywanej przez inne komórki organizacyjne w ramach ich zadań, b) sporządzanie opinii prawnych na potrzeby komórek organizacyjnych, c) opiniowanie, na wniosek komórek organizacyjnych, spraw indywidualnych, skomplikowanych pod względem prawnym, w tym projektów decyzji i innych aktów administracyjnych, d) prowadzenie spraw sądowych Ministra i Ministerstwa oraz spraw przed Trybunałem Konstytucyjnym, e) opiniowanie projektów umów i porozumień, których stroną jest Minister lub Ministerstwo, z wyjątkiem umów i porozumień sporządzonych według ustalonego wzoru lub przez komórki organizacyjne mające zapewnioną obsługę prawną radcy prawnego; 3) koordynowanie opracowywania i uzgadniania projektów stanowisk w sprawach prowadzonych przez Komisję Europejską oraz w sprawach przed Trybunałem Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Trybunałem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA); 4) świadczenie pomocy prawnej, w tym wykonywanie zastępstwa procesowego oraz obsługa prawna Ministerstwa w zakresie spraw związanych z wydatkowaniem środków pochodzących z funduszy Unii Europejskiej. § 25. 1. DPI odpowiada za ustanawianie oraz obsługę programów i przedsięwzięć Ministra, finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji remontów i inwestycji w obszarze oświaty i wychowania, finansowanie inwestycji związanych z kształceniem w uczelniach publicznych, przyznawanie i rozliczanie środków finansowych w ramach zadań zleconych przez Ministra oraz realizację inicjatyw Ministra niezastrzeżonych do właściwości innych komórek organizacyjnych. 2. Do zakresu działania DPI należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) przyznawania i rozliczania środków finansowych: a) przeznaczonych na finansowanie projektów w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych w ramach programów i przedsięwzięć Ministra, w tym dedykowanych wsparciu humanistyki w zakresie realizacji zadań podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki oraz innych jednostek organizacyjnych działających na rzecz upowszechniania nauki, niestanowiących pomocy de minimis, b) stanowiących pomoc de minimis, przyznanych w ramach programów i przedsięwzięć Ministra w obszarze szkolnictwa wyższego i nauki, c) w ramach programów i przedsięwzięć Ministra w obszarze oświaty i wychowania, d) na finansowanie inwestycji związanych z kształceniem w uczelniach publicznych, e) przyznanych w formie dotacji celowej na finansowanie i dofinansowanie kosztów realizacji remontów i inwestycji w obszarze oświaty i wychowania, f) w ramach zadań zleconych przez Ministra; 2) rozliczania środków finansowych stanowiących pomoc de minimis, przyznanych na podstawie ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. z 2018 r. poz. 87) na działalność upowszechniającą naukę; 3) programu Nauka dla Ciebie oraz inicjatywy SOWA, realizowanych we współpracy z Centrum Nauki Kopernik; 4) realizacji inicjatyw Ministra w obszarach szkolnictwa wyższego i nauki oraz oświaty i wychowania, w szczególności w zakresie popularyzacji i promocji nauki, niezastrzeżonym do właściwości BM, w tym podejmowanie współpracy z organizacjami pozarządowymi i innymi podmiotami. § 26. 1. DSKKZ odpowiada za realizowanie zadań Ministra w zakresie koordynacji planowania strategicznego i wdrażania polityki uczenia się przez całe życie oraz koordynacji polityki państwa w obszarze kształcenia zawodowego. 2. Do zakresu działania DSKKZ należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) planowania strategicznego w obszarze systemu edukacji, w tym koordynowania zadań związanych z przygotowywaniem materiałów na potrzeby planowania strategicznego, modyfikacji dokumentów strategicznych w ramach prowadzenia polityki rozwoju oraz monitorowania ich realizacji; 2) koordynacji polityki uczenia się przez całe życie, w tym wdrażania Zintegrowanej Strategii Umiejętności oraz obsługi prac Międzyresortowego Zespołu do spraw uczenia się przez całe życie i Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji; 3) Zintegrowanego Systemu Kwalifikacji, w tym pełnienia przez Ministra funkcji ministra koordynatora tego Systemu; 4) prognozy zapotrzebowania na pracowników w zawodach szkolnictwa branżowego na krajowym i wojewódzkim rynku pracy; 5) współpracy z Głównym Urzędem Statystycznym w zakresie badania zapotrzebowania rynku pracy na pracowników wykonujących określone zawody; 6) monitorowania karier absolwentów szkół ponadpodstawowych, przy wykorzystaniu zasobów Informatycznego Centrum Edukacji i Nauki; 7) doradztwa zawodowego w systemie oświaty; 8) promowania kształcenia zawodowego i ustawicznego; 9) klasyfikacji zawodów szkolnictwa branżowego i klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego; 10) zawodów szkolnictwa branżowego o szczególnym znaczeniu dla kultury i dziedzictwa narodowego; 11) działalności eksperymentalnej w zakresie kształcenia zawodowego i kształcenia dorosłych; 12) podstaw programowych kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego i podstawy programowej kształcenia w zawodach; 13) dodatkowych umiejętności zawodowych w zakresie wybranych zawodów szkolnictwa branżowego; 14) ramowych planów nauczania dla publicznych szkół prowadzących kształcenie zawodowe i szkół dla dorosłych; 15) zakładania, przekształcania i likwidacji publicznych szkół prowadzących kształcenie zawodowe oraz szkół dla dorosłych; 16) wyrażania zgody na założenie lub prowadzenie szkoły niepublicznej prowadzącej kształcenie zawodowe, która nie spełnia warunków określonych w art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, w szczególności uznanej za eksperymentalną; 17) organizacji pracy oraz statutów szkół prowadzących kształcenie zawodowe i kształcenie dorosłych; 18) warunków i trybu przyjmowania uczniów i słuchaczy do szkół prowadzących kształcenie zawodowe i szkół dla dorosłych oraz przechodzenia uczniów i słuchaczy z jednego typu szkoły prowadzącej kształcenie zawodowe do innego typu szkoły lub pomiędzy szkołami tego samego typu; 19) funkcjonowania publicznych i niepublicznych szkół prowadzących kształcenie zawodowe, z wyłączeniem specjalnych; 20) funkcjonowania publicznych i niepublicznych szkół dla dorosłych; 21) zasad oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy w zakresie kształcenia zawodowego oraz kształcenia ogólnego w szkołach dla dorosłych, branżowych szkołach II stopnia i szkołach policealnych; 22) opracowywania wzorów świadectw, dyplomów i innych druków dla szkół prowadzących kształcenie zawodowe i szkół dla dorosłych; 23) ustalania warunków, jakie musi spełnić osoba ubiegająca się o uzyskanie dyplomu zawodowego albo dyplomu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe; 24) uruchamiania kształcenia w zawodach szkolnictwa branżowego; 25) ustalania warunków i trybu organizowania i realizowania przez uczniów praktycznej nauki zawodu; 26) staży uczniowskich uczniów techników i branżowych szkół I stopnia, niebędących młodocianymi pracownikami; 27) kształcenia zawodowego pracowników młodocianych i dofinansowania pracodawcom kosztów tego kształcenia; 28) egzaminów zawodowych i egzaminów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie oraz egzaminów eksternistycznych; 29) prowadzenia listy arbitrów do rozpatrywania odwołań w zakresie egzaminu zawodowego i egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie; 30) ustalania zasad przeprowadzania przez komisje egzaminacyjne izb rzemieślniczych egzaminów kwalifikacyjnych na tytuły czeladnika i mistrza w zawodzie; 31) funkcjonowania i organizacji publicznych i niepublicznych placówek kształcenia ustawicznego oraz publicznych i niepublicznych centrów kształcenia zawodowego; 32) ustalania warunków i trybu uzyskiwania i uzupełniania wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych; 33) ustalania zasad wdrażania i koordynowania rozwiązań w zakresie rozwoju kształcenia ustawicznego na odległość; 34) doskonalenia systemu akredytacji kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych; 35) turniejów i olimpiad w zakresie kształcenia zawodowego; 36) realizacji priorytetów procesu kopenhaskiego w kształceniu zawodowym oraz współpracy z instytucjami europejskimi w zakresie rozwoju kształcenia zawodowego, w tym z Europejskim Centrum Rozwoju Szkolenia Zawodowego (CEDEFOP); 37) udziału w pracach unijnych grup roboczych, eksperckich oraz wysokiego szczebla (dyrektorzy generalni do spraw kształcenia zawodowego) w zakresie rozwoju kształcenia zawodowego, uczenia się dorosłych i ram kwalifikacji; 38) współpracy i współdziałania z instytucjami rządowymi, samorządowymi i partnerami społecznymi, w tym z pracodawcami w zakresie rozwoju kształcenia zawodowego i uczenia się dorosłych; 39) współpracy z DKOPP w zakresie doskonalenia zawodowego nauczycieli teoretycznych przedmiotów zawodowych i nauczycieli praktycznej nauki zawodu w formie szkoleń branżowych; 40) w zakresie swojej właściwości - współpracy z DKOPP w zakresie nadzorowania i koordynowania wykonywania nadzoru pedagogicznego na terenie kraju oraz nadzorowania działalności kuratorów oświaty; 41) realizowania reformy w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności. 3. DSKKZ współpracuje z DFS przy realizacji inwestycji w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności. 4. DSKKZ prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad: 1) Centralną Komisją Egzaminacyjną, w zakresie spraw dotyczących egzaminów zawodowych, egzaminów potwierdzających kwalifikacje w zawodzie i egzaminów eksternistycznych; 2) Instytutem Badań Edukacyjnych, z wyłączeniem badań edukacyjnych w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie, cyfryzacji systemów oświaty oraz szkolnictwa wyższego i nauki, innowacji oraz budowy i rozwoju społeczeństwa informacyjnego; 3) Ośrodkiem Rozwoju Edukacji w Warszawie, w zakresie spraw dotyczących kształcenia zawodowego i doradztwa zawodowego. 5. DSKKZ zapewnia obsługę Pełnomocnika Rządu do spraw wspierania wychowawczej funkcji szkoły i placówki, edukacji włączającej oraz kształcenia zawodowego, w zakresie kształcenia zawodowego. § 27. 1. DSW odpowiada za realizowanie zadań Ministra w zakresie zapewnienia warunków organizacyjnoprawnych funkcjonowania uczelni, systemu stypendialnego dla studentów oraz nadzoru nad zgodnym z prawem działaniem uczelni, a także zapewnia obsługę Ministra w zakresie realizowania spraw związanych z organizacją uczelni i nadzorem nad uczelniami. 2. Do zakresu działania DSW należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) uczelni, w zakresie zgodności działania z prawem i spełniania warunków do prowadzenia studiów; 2) tworzenia, przekształcania i likwidacji uczelni; 3) tworzenia, przekształcania i likwidacji federacji podmiotów systemu szkolnictwa wyższego i nauki; 4) przebiegu studiów, tytułów zawodowych, dyplomów ukończenia studiów i suplementów do dyplomów, świadectw ukończenia studiów podyplomowych, świadectw dyplomowanego specjalisty i dyplomowanego specjalisty technologa; 5) studentów; 6) świadczeń finansowanych ze środków finansowych na szkolnictwo wyższe i naukę dla studentów i doktorantów na studiach doktoranckich; 7) kredytów studenckich, w zakresie właściwości Ministra; 8) stypendiów dla studentów za znaczące osiągnięcia naukowe, artystyczne lub sportowe oraz stypendiów dla wybitnych młodych naukowców za znaczące osiągnięcia w działalności naukowej; 9) pragmatyki zawodowej nauczycieli akademickich; 10) wynagrodzeń pracowników uczelni publicznych, w tym ustalania wysokości wynagrodzeń rektorów; 11) nagród za znaczące osiągnięcia w zakresie działalności naukowej, dydaktycznej, wdrożeniowej lub organizacyjnej albo za całokształt dorobku. § 28. 1. DWM odpowiada za obsługę Ministra i Ministerstwa pod względem współpracy międzynarodowej. 2. Do zakresu działania DWM należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) przygotowywania propozycji priorytetowych kierunków współpracy międzynarodowej w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz projektowania i podejmowania działań na rzecz rozwoju i utrzymania dwustronnej, wielostronnej i unijnej współpracy z zagranicą w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 2) projektowania i podejmowania działań na rzecz rozwoju i utrzymania dwustronnej i wielostronnej współpracy z zagranicą w obszarze szkolnictwa wyższego i nauki, w tym działań mających na celu wzmocnienie umiędzynarodowienia szkolnictwa wyższego i nauki, z wyłączeniem współpracy w ramach Unii Europejskiej; 3) koordynowania udziału przedstawicieli Ministra w pracach międzyresortowych zespołów odpowiedzialnych za współpracę międzynarodową; 4) realizacji zadań Ministra w zakresie dotyczącym systemu urzędowego poświadczania znajomości języka polskiego jako obcego i koordynacji działań związanych z nauką języka polskiego w uczelniach poza granicami Polski; 5) realizacji zadań Ministra w zakresie dotyczącym systemu uznawalności wykształcenia i koordynowania unijnego systemu uznawania kwalifikacji zawodowych w Polsce; 6) organizowania kształcenia dzieci obywateli polskich czasowo przebywających za granicą i wspomagania nauczania języka polskiego, historii i geografii Polski, kultury polskiej oraz innych przedmiotów nauczanych w języku polskim wśród Polonii i Polaków zamieszkujących i przebywających czasowo za granicą; 7) kształcenia uczniów przybywających z zagranicy; 8) współpracy z krajowymi i zagranicznymi podmiotami w zakresie polityki migracyjnej; 9) koordynowania współpracy międzynarodowej dzieci i młodzieży, w tym spraw związanych z prowadzeniem europejskiego dialogu usystematyzowanego z młodzieżą; 10) w zakresie swojej właściwości - współpracy z DKOPP w zakresie nadzorowania i koordynowania wykonywania nadzoru pedagogicznego na terenie kraju oraz nadzorowania działalności kuratorów oświaty; 11) organizacji zagranicznych podróży służbowych, realizowanych na potrzeby Ministra. 3. DWM prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad: 1) Narodową Agencją Wymiany Akademickiej; 2) Ośrodkiem Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą. 4. DWM zapewnia obsługę Pełnomocnika Rządu do spraw Rozwoju i Umiędzynarodowienia Edukacji i Nauki. § 29. 1. DWST odpowiada za realizowanie zadań Ministra w zakresie współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego. 2. Do zakresu działania DWST należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) współpracy z jednostkami samorządu terytorialnego, w tym z Komisją Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego oraz z Radą Dialogu Społecznego; 2) sieci publicznych przedszkoli i szkół; 3) likwidacji i przekształceń przedszkoli, szkół i placówek prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego; 4) przekazywania do prowadzenia przedszkoli i szkół publicznych osobom prawnym lub osobom fizycznym; 5) zezwoleń na założenie szkoły lub placówki publicznej przez osobę prawną inną niż jednostka samorządu terytorialnego; 6) dotowania z budżetów jednostek samorządu terytorialnego szkół i placówek, które nie są prowadzone przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem dotowania wychowania przedszkolnego oraz kształcenia specjalnego i integracyjnego; 7) przydzielania środków finansowych z rezerwy części oświatowej subwencji; 8) rezerwy celowej budżetu państwa dotyczącej wynagrodzeń nauczycieli w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej; 9) rozwiązań systemowych w zakresie pragmatyki zawodowej nauczycieli, w szczególności: a) zasad nawiązywania i rozwiązywania stosunku pracy z nauczycielami, b) zasad dokonywania zmiany warunków pracy i płacy nauczycieli, c) praw i obowiązków nauczycieli wynikających ze stosunku pracy, w tym uprawnień socjalnych, urlopów i uprawnień emerytalnych, d) zasad, trybu i kryteriów dokonywania oceny pracy nauczycieli, e) odpowiedzialności dyscyplinarnej nauczycieli, f) awansu zawodowego nauczycieli, g) czasu pracy nauczycieli, h) zasad wynagradzania nauczycieli; 10) wymagań, powierzania stanowiska dyrektora i innego stanowiska kierowniczego oraz odwoływania z tych stanowisk, a także przeprowadzania konkursów na stanowisko dyrektora, w poszczególnych typach szkół i placówek; 11) wynagrodzeń pracowników niepedagogicznych w szkołach i placówkach oświatowych prowadzonych przez organy administracji rządowej; 12) realizacji przez jednostki samorządu terytorialnego kompetencji w zakresie wynagradzania nauczycieli; 13) opracowywania analiz wielkości i struktury zatrudnienia nauczycieli; 14) współpracy ze związkami zawodowymi zrzeszającymi nauczycieli, w szczególności w zakresie pragmatyki zawodowej nauczycieli; 15) wykonywania zadań wynikających z ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o systemie informacji oświatowej (Dz. U. z 2022 r. poz. 868 i 1116) oraz, we współpracy z CTC, usprawniania i rozwijania funkcjonalności systemu informacji oświatowej, z uwzględnieniem bezpiecznego przetwarzania danych osobowych; 16) prac analitycznych i statystycznych w zakresie oświaty, w tym opracowywania ilościowych i jakościowych danych oraz wskaźników obrazujących warunki, procesy i efekty działań edukacyjnych; 17) opracowywania i przekazywania danych statystycznych z bazy systemu informacji oświatowej na potrzeby komórek organizacyjnych; 18) opracowywania i publikowania danych statystycznych w ramach Programu otwierania danych na lata 2021-2027; 19) udostępniania danych osobowych z systemu informacji oświatowej na wniosek, sądu, prokuratury i Policji; 20) koordynowania współpracy Ministerstwa z Głównym Urzędem Statystycznym i jednostkami administracji rządowej w zakresie danych statystycznych o systemie oświaty i wychowania, w tym przekazywania danych zgromadzonych w systemie informacji oświatowej dla potrzeb statystyki publicznej; 21) opracowywania danych dotyczących polskiego systemu oświaty dla celów międzynarodowej statystyki edukacyjnej; 22) analiz statystycznych i finansowych w zakresie finansowania zadań oświatowych; 23) analizy wydatków jednostek samorządu terytorialnego ponoszonych na realizację zadań oświatowych; 24) opracowywania zasad podziału części oświatowej subwencji ogólnej pomiędzy jednostki samorządu terytorialnego oraz współpracy z Komisją Wspólną Rządu i Samorządu Terytorialnego w zakresie opiniowania projektów algorytmów podziału subwencji; 25) przygotowywania danych niezbędnych do naliczenia części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego na podstawie danych zgromadzonych w systemie informacji oświatowej; 26) podziału oraz wysokości planowanych i ostatecznych kwot części oświatowej subwencji ogólnej dla jednostek samorządu terytorialnego; 27) koncepcji finansowania oświaty; 28) prowadzenia analiz treści zawartych w ocenach skutków regulacji i analiz ekonomicznych treści zawartych w projektach aktów prawnych w zakresie ich skutków finansowych; 29) koordynowania przygotowywania ocen skutków regulacji ex post; 30) koordynowania współpracy międzyresortowej w zakresie udziału w Programie INES/OECD (Wskaźniki Systemów Edukacji); 31) udziału w pracach Stałej Grupy do Spraw Wskaźników i Poziomów Odniesienia Komisji Europejskiej (SGIB); 32) systemu informacji oświatowej, we współpracy z CTC; 33) dotacji celowej z budżetu państwa na dofinansowanie zadań w zakresie wychowania przedszkolnego; 34) zapewnienia transportu uczniom, z wyłączeniem uczniów z niepełnosprawnościami; 35) w zakresie swojej właściwości - współpracy z DKOPP w zakresie nadzorowania i koordynowania wykonywania nadzoru pedagogicznego na terenie kraju oraz nadzorowania działalności kuratorów oświaty. 3. DWST prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad Informatycznym Centrum Edukacji i Nauki, w zakresie systemu informacji oświatowej. § 30. 1. DWEW odpowiada za realizowanie zadań Ministra w zakresie wychowania, profilaktyki i bezpieczeństwa dzieci i młodzieży w szkołach i placówkach oraz edukacji dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami, niedostosowanej społecznie lub zagrożonej niedostosowaniem społecznym. 2. Do zakresu działania DWEW należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) funkcjonowania publicznych i niepublicznych: a) przedszkoli specjalnych i integracyjnych, b) szkół specjalnych i integracyjnych, c) specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych, specjalnych ośrodków wychowawczych i ośrodków rewalidacyjno-wychowawczych umożliwiających realizację odpowiednio obowiązku rocznego przygotowania przedszkolnego, obowiązku szkolnego i obowiązku nauki, d) młodzieżowych ośrodków wychowawczych i młodzieżowych ośrodków socjoterapii, e) poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym poradni specjalistycznych, f) placówek oświatowo-wychowawczych, g) placówek zapewniających opiekę i wychowanie uczniom w okresie pobierania nauki poza miejscem stałego zamieszkania oraz internatów; 2) funkcjonowania oddziałów integracyjnych w przedszkolach i szkołach ogólnodostępnych; 3) organizacji pracy i statutów publicznych przedszkoli i szkół specjalnych i integracyjnych oraz placówek; 4) funkcjonowania społecznych organów w szkołach i placówkach; 5) wychowania do życia w rodzinie; 6) Krajowego Programu Działań na rzecz Równego Traktowania na lata 2022-2030; 7) edukacji włączającej; 8) Programu Rządowego "Dostępność Plus", w zakresie edukacyjnym; 9) dotowania z budżetu jednostki samorządu terytorialnego przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, innych form wychowania przedszkolnego, szkół lub placówek, w zakresie kształcenia specjalnego i integracyjnego; 10) indywidualnego rocznego przygotowania przedszkolnego i indywidualnego nauczania; 11) zapewnienia transportu uczniom z niepełnosprawnościami; 12) wczesnego wspomagania rozwoju dziecka; 13) wychowania przedszkolnego dzieci z niepełnosprawnościami w innych formach wychowania przedszkolnego, przedszkolach ogólnodostępnych, w tym przedszkolach ogólnodostępnych z oddziałami specjalnymi lub integracyjnymi, przedszkolach specjalnych i integracyjnych oraz oddziałach przedszkolnych zorganizowanych w szkołach i ośrodkach; 14) kształcenia, wychowania i opieki dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnościami, niedostosowanych społecznie lub zagrożonych niedostosowaniem społecznym, kształcących się w szkołach ogólnodostępnych, w tym w szkołach ogólnodostępnych z oddziałami integracyjnymi lub specjalnymi, w szkołach integracyjnych i specjalnych oraz ośrodkach; 15) kształcenia i działań opiekuńczo-wychowawczych w przedszkolach i szkołach specjalnych zorganizowanych w podmiotach leczniczych oraz jednostkach pomocy społecznej; 16) zajęć rewalidacyjno-wychowawczych dla dzieci i młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu głębokim; 17) warunków i trybu kierowania, przyjmowania, przenoszenia, zwalniania i pobytu nieletnich w młodzieżowych ośrodkach wychowawczych oraz koordynowania centralnego systemu kierowania nieletnich do młodzieżowych ośrodków wychowawczych; 18) pomocy psychologiczno-pedagogicznej w przedszkolach, szkołach i placówkach; 19) wypoczynku, turystyki i krajoznawstwa dzieci i młodzieży; 20) edukacji pozaformalnej dzieci i młodzieży, w tym organizacji czasu wolnego i zajęć pozaszkolnych; 21) wychowania, w tym wspierania wychowawczej funkcji szkoły i placówki oraz realizacji programu wychowawczo-profilaktycznego; 22) upowszechniania i ochrony praw dziecka i osób z niepełnosprawnościami; 23) opiekuńczej funkcji szkół i placówek, w tym opieki świetlicowej; 24) inicjowania i wspierania zadań mających na celu podnoszenie poziomu bezpieczeństwa i higieny w szkołach i placówkach; 25) w zakresie swojej właściwości - realizacji zadań wynikających z rządowych, krajowych i międzynarodowych programów; 26) funkcjonowania gabinetów profilaktyki zdrowotnej, stołówek i internatów; 27) profilaktyki zachowań problemowych dzieci i młodzieży; 28) koordynowania współpracy Ministerstwa z organizacjami harcerskimi (skautowymi); 29) tworzenia instrumentów pokonywania barier edukacyjnych i zapobiegania wykluczeniu społecznemu uczniów, w tym realizacji zadań wynikających z krajowych programów wyrównujących szanse edukacyjne; 30) w zakresie swojej właściwości - współpracy z DKOPP w zakresie nadzorowania i koordynowania wykonywania nadzoru pedagogicznego na terenie kraju oraz nadzorowania działalności kuratorów oświaty. 3. DWEW zapewnia obsługę Pełnomocnika Rządu do spraw wspierania wychowawczej funkcji szkoły i placówki, edukacji włączającej oraz kształcenia zawodowego, w zakresie wspierania wychowawczej funkcji szkoły i placówki oraz edukacji włączającej. 4. DWEW prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad Ośrodkiem Rozwoju Edukacji w Warszawie, w zakresie spraw dotyczących edukacji włączającej. § 31. 1. BDG odpowiada za realizowanie zadań w zakresie zapewnienia ciągłości funkcjonowania Ministerstwa, w tym zadań z zakresu organizacji wewnętrznej Ministerstwa, prawa pracy i realizacji polityki personalnej. 2. Do zakresu działania BDG należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) opracowywania i wdrażania rozwiązań w zakresie polityki personalnej, zarządzania zasobami ludzkimi, w tym rozwoju zawodowego oraz nawiązania, trwania i ustania stosunku pracy pracowników Ministerstwa oraz kadr kierowniczych jednostek podległych Ministrowi lub przez niego nadzorowanych z zakresu działu administracji rządowej - oświata i wychowanie, Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz projektowania, analizy i kontroli bieżącego wydatkowania funduszu wynagrodzeń, a także działania służby bezpieczeństwa i higieny pracy; 2) nadzoru nad poprawnością procesu i koordynowanie udzielania zamówień publicznych w Ministerstwie; 3) organizacji Ministerstwa, w tym opracowania projektu statutu, regulaminu organizacyjnego, zakresów czynności członków Kierownictwa Ministerstwa oraz wykazu jednostek organizacyjnych podległych Ministrowi lub przez niego nadzorowanych, prowadzenia ewidencji upoważnień i pełnomocnictw oraz opiniowania regulaminów wewnętrznych komórek organizacyjnych i monitorowania ich aktualności; 4) bezpieczeństwa informacji w Ministerstwie, w tym koordynowania ochrony danych osobowych w Ministerstwie; 5) budowy, rozwoju, utrzymania i zapewnienia bezpieczeństwa systemów teleinformatycznych w Ministerstwie; 6) wdrażania i rozwoju funkcjonowania systemu Elektronicznego Zarządzania Dokumentacją; 7) koordynowania przygotowania i modyfikowania usług udostępnianych przez Ministra na elektronicznej platformie usług administracji publicznej (ePUAP) lub w innym systemie teleinformatycznym, w tym przygotowywania wniosków o umieszczenie lub zaktualizowanie wzorów dokumentów elektronicznych w centralnym repozytorium wzorów dokumentów elektronicznych oraz administrowania kontem Ministerstwa na ePUAP; 8) obsługi finansowej Ministra jako dysponenta środków budżetu państwa trzeciego stopnia, w tym prowadzenia rachunkowości, księgowości, sprawozdawczości i obsługi bankowej oraz naliczania wynagrodzeń pracowników i rozliczania umów zlecenia; 9) obsługi administracyjno-logistycznej komórek organizacyjnych, w tym dokonywania zakupów na potrzeby Ministerstwa; 10) gospodarowania mieniem Ministerstwa i zarządzania nieruchomościami pozostającymi w trwałym zarządzie Ministerstwa, w tym planowanie i realizacja inwestycji i remontów oraz prowadzenie spraw związanych z bieżącą eksploatacją nieruchomości; 11) zapewnienia ochrony fizycznej budynków Ministerstwa i ochrony przeciwpożarowej; 12) prowadzenia kancelarii ogólnej Ministerstwa i archiwum zakładowego Ministerstwa; 13) koordynowania obsługi osób doświadczających trwale lub okresowo trudności w komunikowaniu się, w tym zapewnienia środków wspierających komunikowanie się, o których mowa w art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o języku migowym i innych środkach komunikowania się (Dz. U. z 2017 r. poz. 1824 oraz z 2022 r. poz. 583 i 830); 14) prowadzenia rejestru aktów prawnych wydawanych przez Dyrektora Generalnego Ministerstwa; 15) potwierdzania uprawnień uczelni do zakupu sprzętu komputerowego na preferencyjnych warunkach; 16) prowadzenia i redagowania stron intranetowych Ministerstwa. 3. BDG zapewnia obsługę: 1) działalności komisji dyscyplinarnej dla członków korpusu służby cywilnej i rzecznika dyscyplinarnego Ministerstwa; 2) organizacyjną i wspiera w realizacji zadań inspektora ochrony danych, który podlega bezpośrednio Ministrowi. 4. BDG prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad Informatycznym Centrum Edukacji i Nauki w zakresie obsługi informatycznej Ministerstwa. § 32. 1. BM odpowiada za koordynację spraw związanych z zapewnieniem obsługi członków Kierownictwa Ministerstwa oraz prowadzenie spraw z zakresu kształtowania polityki informacyjnej i promocyjnej, w tym medialnej Ministra i Ministerstwa. 2. Do zakresu działania BM należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) koordynowania przygotowywania planu działalności Ministra i sprawozdania z jego wykonania; 2) koordynowania opracowywania materiałów, informacji i zestawień zbiorczych dla Ministra i pozostałych członków Kierownictwa Ministerstwa, z wyłączeniem spraw zastrzeżonych dla innych komórek organizacyjnych; 3) koordynowania spraw parlamentarnych, w tym współpracy z Sejmem i Senatem Rzeczypospolitej Polskiej, ich organami oraz posłami i senatorami, a także udzielania odpowiedzi na interpelacje, zapytania i interwencje poselskie oraz oświadczenia i interwencje senatorskie; 4) prowadzenia wykazu prac legislacyjnych Ministra i sprawozdawczości w tym zakresie; 5) koordynowania zgłaszania projektów aktów prawnych i dokumentów programowych opracowanych w Ministerstwie do wykazu prac legislacyjnych i programowych Rady Ministrów oraz wykazu prac legislacyjnych Prezesa Rady Ministrów; 6) koordynowania prac nad projektami dokumentów rządowych opracowanymi w Ministerstwie na etapie Komitetu Społecznego Rady Ministrów, Stałego Komitetu Rady Ministrów i Rady Ministrów; 7) koordynowania opiniowania projektów dokumentów rządowych opracowywanych przez naczelne i centralne organy administracji rządowej, przekazanych na etapie uzgodnień, Komitetu Społecznego Rady Ministrów, Stałego Komitetu Rady Ministrów i Rady Ministrów; 8) koordynowania realizacji spraw z zakresu zarządzania ryzykiem; 9) obsługi udziału Ministra lub sekretarzy stanu w posiedzeniach Komitetu Społecznego Rady Ministrów, Stałego Komitetu Rady Ministrów i Rady Ministrów; 10) realizacji zadań wynikających z przepisów o ochronie informacji niejawnych i podejmowania działań dotyczących współpracy Ministerstwa w tym zakresie z właściwymi organami lub podmiotami, w tym zapewnienia ochrony informacji niejawnych; 11) zarządzania kryzysowego, obronności i bezpieczeństwa państwa w działach administracji rządowej - oświata i wychowanie oraz szkolnictwo wyższe i nauka; 12) koordynowania spraw dotyczących składania wniosków o nadanie orderów i odznaczeń państwowych pracownikom jednostek nadzorowanych przez Ministra z zakresu działu administracji rządowej - szkolnictwo wyższe i nauka; 13) obsługi funkcjonowania niektórych organów pomocniczych Ministra, w tym Rady Głównej Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz Komitetu Polityki Naukowej; 14) delegowania przedstawicieli Ministra do zespołów międzyresortowych oraz komisji, komitetów i rad powoływanych przez podmioty zewnętrzne, z wyłączeniem międzyresortowych zespołów, o których mowa w § 28 ust. 2 pkt 3; 15) koordynowania współpracy Ministerstwa z organizacjami pozarządowymi, z wyłączeniem organizacji harcerskich (skautowych); 16) nadzoru Ministra nad fundacjami, dla których Minister został wskazany jako organ nadzorujący; 17) koordynowania udzielania odpowiedzi na wystąpienia Rzecznika Praw Obywatelskich i Rzecznika Praw Dziecka; 18) koordynowania sposobu postępowania wobec podmiotów wykonujących działalność lobbingową w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. z 2017 r. poz. 248); 19) wykonywania zadań wynikających z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ograniczeniu prowadzenia działalności gospodarczej przez osoby pełniące funkcje publiczne (Dz. U. z 2022 r. poz. 1110); 20) obsługi Sekretariatu Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej dla Nauczycieli przy Ministrze; 21) prowadzenia i obsługi Centralnego Rejestru Orzeczeń Dyscyplinarnych (CROD); 22) zapewniania obsługi sekretariatów członków Kierownictwa Ministerstwa; 23) koordynowania zadań wynikających z przepisów o dostępie do informacji publicznej; 24) koordynowania spraw związanych z przyznawaniem patronatów Ministra lub z uczestnictwem Ministra w komitetach honorowych; 25) koordynowania spraw związanych z funkcjonowaniem Rady Dzieci i Młodzieży Rzeczypospolitej Polskiej przy Ministrze; 26) komunikacji zewnętrznej i wewnętrznej; 27) organizowania konferencji prasowych członków Kierownictwa Ministerstwa; 28) obsługi prac rzecznika prasowego Ministra; 29) współpracy z jednostkami podległymi Ministrowi lub przez niego nadzorowanymi w zakresie działań promocyjnych; 30) opracowywania materiałów oraz wydawnictw informacyjnych i promocyjnych; 31) monitorowania obecności problematyki oświaty i wychowania, szkolnictwa wyższego i nauki oraz innych tematów z zakresu działalności Ministerstwa w środkach masowego przekazu; 32) współpracy z Centrum Informacyjnym Rządu i komórkami informacyjnymi innych urzędów i instytucji; 33) prowadzenia i redagowania stron internetowych Ministerstwa oraz Biuletynu Informacji Publicznej Ministerstwa. 3. Realizację zadań BM w zakresie ochrony informacji niejawnych zapewnia pełnomocnik do spraw ochrony informacji niejawnych, który podlega bezpośrednio Ministrowi. 4. BM zapewnia obsługę Pełnomocnika Rządu do spraw monitorowania wdrażania reformy szkolnictwa wyższego i nauki. § 33. 1. CTC odpowiada za realizowanie zadań związanych z cyfryzacją systemów oświaty oraz szkolnictwa wyższego i nauki, a także projektów cyfrowych lub innowacyjnych oraz polityk publicznych z tych obszarów. 2. Do zakresu działania CTC należy w szczególności prowadzenie spraw dotyczących: 1) koordynowania rozwoju Zintegrowanego Systemu Informacji o Szkolnictwie Wyższym i Nauce POLon oraz systemu informacji oświatowej; 2) koordynowania rozwoju Zintegrowanego Systemu Usług dla Nauki - Obsługa Strumieni Finansowania; 3) zarządzania dostępem użytkowników oraz obsługa ich kont w systemach teleinformatycznych przygotowywanych przez Ośrodek Przetwarzania Informacji - Państwowy Instytut Badawczy; 4) budowy i rozwoju społeczeństwa informacyjnego w zakresie działu administracji rządowej: a) oświata i wychowanie, oraz współpracy w tym obszarze z urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw informatyzacji, b) szkolnictwo wyższe i nauka, we współpracy z DIR; 5) usprawniania i rozwijania funkcjonalności systemu informacji oświatowej, we współpracy z DWST; 6) Programu GovTech Polska; 7) koordynowania rozwoju ekosystemu sztucznej inteligencji w Polsce; 8) koordynowania wdrażania nowych narzędzi dydaktycznych i programów wspierających kształcenie w obszarze kompetencji przyszłości; 9) rozwoju kreatywności w społeczeństwie; 10) koordynowania wspierania stosowania nowych technologii, innowacji i narzędzi cyfrowych w podmiotach systemów oświaty oraz szkolnictwa wyższego i nauki; 11) koordynowania zadań z zakresu rządowego programu rozwijania szkolnej infrastruktury oraz umiejętności podstawowych i przekrojowych dzieci i młodzieży - "Laboratoria Przyszłości"; 12) realizowania reformy w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności, we współpracy z urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw informatyzacji; 13) realizowania reformy i inwestycji oraz w ramach Krajowego Planu Odbudowy i Zwiększania Odporności w zakresie właściwości Ministra, we współpracy z urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw informatyzacji. 3. CTC współpracuje z: 1) DKOPP - przy realizacji zadań z obszaru działalności innowacyjnej i eksperymentalnej w kształceniu ogólnym w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie; 2) DWEW - przy realizacji zadań związanych z budową i rozwojem narzędzi informatycznych wspierających podnoszenie jakości edukacji włączającej; 3) DIR - w ramach obsługi udziału przedstawiciela Ministra w Komitecie Rady Ministrów do spraw Cyfryzacji w zakresie działu administracji rządowej - oświata i wychowanie. 4. CTC zapewnia obsługę Rady Projektów Cyfrowych. 5. CTC prowadzi sprawy wynikające z nadzoru Ministra nad: 1) Informatycznym Centrum Edukacji i Nauki, z wyłączeniem spraw w zakresie systemu informacji oświatowej i spraw dotyczących obsługi informatycznej Ministerstwa; 2) Instytutem Badań Edukacyjnych, w zakresie cyfryzacji systemów oświaty oraz szkolnictwa wyższego i nauki, innowacji oraz budowy i rozwoju społeczeństwa informacyjnego; 3) Ośrodkiem Przetwarzania Informacji - Państwowym Instytutem Badawczym, w zakresie koordynacji zadań dotyczących cyfryzacji systemów oświaty oraz szkolnictwa wyższego i nauki, projektów cyfrowych lub innowacyjnych i polityk publicznych z tych obszarów oraz rozwoju oprogramowania; 4) Ośrodkiem Rozwoju Edukacji w Warszawie, w zakresie cyfryzacji systemów oświaty oraz szkolnictwa wyższego i nauki oraz budowy i rozwoju społeczeństwa informacyjnego. 1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2021 r. poz. 1236, 1535, 1773, 1927, 1981, 2054 i 2270 oraz z 2022 r. poz. 583, 655, 1079 i 1283. 2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2022 r. poz. 583, 655, 682, 807, 1010, 1079, 1117 i 1459.

system nagradzania i karania pracowników